ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
Νιγηρία
https://www.facebook.com/orthodoxcathedralng
Κονγκό
https://www.facebook.com/archevechedekananga
Ουγκάντα
https://www.facebook.com/silvestros.kisitu
https://www.facebook.com/magdalini.nakanwagi
† Ο Γκούλου & Βορείου Ουγκάντας Νεκτάριος
Η σελίδα του Συνδέσμου στο Facebook
Η σχετικά νεοσύστατη Επισκοπή Γκούλου και Βορείου Ουγκάντας περιλαμβάνει τριάντα (30) περιφέρειες, από τις οποίες οι περιοχές Γκούλου, Αγκαγκό, Κίτγκουμ, Παντέρ, Λιρά, Οτουκέ, Αλεμπτόγκ, Απάκ, Κοτιντό, Μοροτό, Καάμπογκ, και Νακαπιριπίτ έχουν καταστραφεί από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο και είναι από τις φτωχότερες της χώρας.
Η περιοχή Karamoja μαστίζεται από μεγάλη φτώχεια και ξηρασία, ενώ οι περιοχές Acholi και Lango, βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση για αρκετά χρόνια και μέχρι σήμερα οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεπεράσουν τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου. Όλα γίνονται πάλι από την αρχή και αυτό οφείλεται στην αγάπη του κόσμου. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές είναι φτωχοί, οι απλές εκκλησίες μας χρειάζονται όλες αναστήλωση, ανακαίνιση η επισκευή, ενώ κάποιες άλλες παρέμειναν ημιτελείς, καθώς η ανέγερσή τους σταμάτησε για διάφορους λόγους.
Από τις πρώτες μέρες της ποιμαντικής μου διακονίας είχα την ευκαιρία να πληροφορηθώ και να δω ιδίοις όμμασι την τρέχουσα κατάσταση του ποιμνίου μου, να μπω στην θέση όλων, να μοιράζομαι τις στιγμές χαράς και δυσκολίας τους, σωματικά και πνευματικά.
Το δύσκολο έργο της Επισκοπής μας επιτελείται σήμερα από ελάχιστους ιερείς, οι οποίοι δεν λαμβάνουν καμία οικονομική ενίσχυση εδώ και καιρό, γεγονός που δυσχεραίνει την οργάνωση και την κατήχηση στις ενορίες. Επιπλέον, λόγω των μεταπολεμικών συνθηκών, οι άνθρωποι έχουν πολλά κοινωνικά προβλήματα (ασθένειες μικρές και μεγάλες, ελλιπής εκπαίδευση, έλλειψη πόσιμου νερού κ.α.). Σε αυτά προστίθενται και οι τεράστιες ανάγκες για πνευματική και ψυχοσωματική υποστήριξη, ώστε το μήνυμα της σωτηρίας μέσω της Εκκλησίας μας να φτάσει σε όλους.
Για τον λόγο αυτό εκφράζουμε για μία ακόμη φορά τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Ιεραποστολικό Σύνδεσμο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» για την πολύτιμη βοήθειά σας στην κατασκευή του πηγαδιού στην Ενορία Αρχαγγέλου Γαβριήλ του χωριού Λόγιο Ανζόγκο της επαρχίας Ομόρο. Το έργο ολοκληρώθηκε πρόσφατα με επιτυχία και οι ενορίτες μας ανακουφίστηκαν, γιατί πλέον οι γυναίκες και τα παιδιά δεν θα κάνουν πολύωρα ταξίδια ψάχνοντας για νερό σε ποτάμια και νερόλακκους. Η χαρά και η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων αυτών δεν περιγράφονται. Σας στέλνουν τις ευχές και τις ευχαριστίες τους. Κι εμείς μαζί συνεχίζουμε αδιάλειπτα να προσευχόμαστε για όλους σας.
Επιτρέψτε μου να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας και να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα μελλοντικά μας σχέδια που χρήζουν άμεσης ενίσχυσης και υποστήριξης για την συνέχιση του ιεραποστολικού μας έργου. Η νέα Επισκοπή μας βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρές ελλείψεις οικονομικών πόρων για τις βασικές και καθημερινές λειτουργίες της, αλλά και για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανθρώπων που προστρέχουν καθημερινά σ’ εμάς.
Όταν έφτασα για πρώτη φορά εδώ στο Γκούλου, διαπίστωσα αμέσως το μεγάλο πρόβλημα του καταλύματος. Άλλοτε έμενα σε ξενοδοχείο και άλλοτε με φιλοξενούσαν κάποιοι χριστιανοί μας. Η έλλειψη ενός Επισκοπείου δυσκολεύει κάθε δραστηριότητά μας και πρωτίστως την δυνατότητα φιλοξενίας εθελοντών, που επιθυμούν να έρθουν κοντά μας και να μας βοηθήσουν. Πρόσφατα νοικιάσαμε ένα σπίτι, το οποίο λειτουργεί ως Επισκοπείο και ως γραφείο. Ωστόσο, αυτό είναι μία προσωρινή λύση και επείγει να κτίσουμε ένα κτίριο στις εγκαταστάσεις του Ιεραποστολικού μας Κέντρου στον Άγιο Λαυρέντιο, στο Γκούλου, το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία, ως γραφείο και ως πνευματικό κέντρο.
Η εκπαίδευση είναι ένας από τους κύριους πυλώνες της Ιεραποστολής. Πιστεύουμε ότι αυτή διευκολύνει την καλλιέργεια της πνευματικότητας στον κόσμο και την αποβολή των συνηθειών του ειδωλολατρικού παρελθόντος. Η Επισκοπή μας προσπαθεί με τους ελάχιστους πόρους της να βοηθήσει με κάθε τρόπο την εκπαίδευση των παιδιών στα λίγα υπάρχοντα σχολεία, αλλά οι συνθήκες γίνονται διαρκώς δυσκολότερες. Ο πόλεμος στη Βόρεια Ουγκάντα, που διήρκησε 20 χρόνια, άφησε πίσω πολλά ορφανά και χήρες, μειώνοντας ταυτόχρονα το εργατικό και παραγωγικό δυναμικό της περιοχής και ανεβάζοντας το επίπεδο της φτώχειας.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της ύπαρξης ενός τεράστιου αριθμού ευάλωτων ανθρώπων, ιδιαίτερα γυναικών και παιδιών. Τα παιδιά συχνά δεν έχουν ούτε τα δίδακτρα, ούτε και τα βιβλία για να πάνε σχολείο. Παράλληλα πρέπει να διασχίσουν ξυπόλητα μεγάλες αποστάσεις, για να φτάσουν στα λίγα υπάρχοντα σχολεία που διαθέτουν άλλες ιεραποστολικές οντότητες καθολικών η προτεσταντών. Έτσι θέτουν την ζωή τους σε μεγάλους κινδύνους, καθώς πρέπει να περάσουν από ποτάμια και ρέματα χωρίς γέφυρες.
Μάλιστα κατά την διάρκεια των έντονων βροχοπτώσεων αναγκάζονται να μένουν στα σπίτια τους για μήνες και αδυνατούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και κάποια παιδιά με αναπηρίες. Όλα αυτά αναγκάζουν πολλά παιδιά της Μητρόπολής μας και της χώρας μας να εγκαταλείψουν το σχολείο και να μείνουν αγράμματα.
Σήμερα η Ιερά Επισκοπή μας διαθέτει μόνο ένα Γυμνάσιο και κανένα Δημοτικό Σχολείο. Το Γυμνάσιο λόγω έλλειψης πόρων λειτουργεί χωρίς ρεύμα και νερό, χωρίς κιμωλίες και τετράδια, με λίγα έπιπλα και βιβλία και με πολλά κτιριακά προβλήματα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη ίδρυσης και λειτουργίας νέων σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην εκκλησιαστική μας περιφέρεια.
Αγαπητοί μας αδελφοί, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού των πιστών μας αδυνατεί να αντέξει οικονομικά και να αντεπεξέλθει στις βασικές ανάγκες της ζωής (τροφή, ένδυση, στέγη). Μοναδική μακροπρόθεσμη λύση είναι η εκπαίδευση, ώστε οι άνθρωποι να καταστούν αυτάρκεις και να εξασφαλίζουν μόνοι τους τα προς το ζην. Οφείλουμε ως Εκκλησία να σταθούμε δίπλα τους και να τους ενισχύσουμε στον αγώνα της επιβίωσης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Η στήριξη όλων σας είναι πολύτιμη.
Ταχ. Δ/νση: Orthodox Bishopric of Gulu and North Uganda, P.O Box 817, Gulu, Uganda
τηλ.: +256.754885585 / +30 6970034374
E-mail: kabuyenikolas@gmail.com
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος ο Β', λίγες ημέρες πριν εισέλθουμε στην εβδομάδα των Θείων Παθών για την Ορθοδοξία, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στις "Αντιθέσεις".
"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV
Ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αφρική είναι τα παιδιά του δρόμου. Για διάφορους λόγους χιλιάδες παιδιά έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και το σπίτι τους και ζουν στον δρόμο. Συνήθως οι λόγοι είναι οικονομικοί, καθώς όταν οι οικογένειες δεν μπορούν να αναθρέψουν τα πολλά παιδιά, τα διώχνουν να ζήσουν στον δρόμο. Και εκείνα αναγκάζονται να κοιμούνται στον δρόμο και να κάνουν πράγματα του δρόμου. Ο,τι φαντασθεί κανείς. Πολλά παιδιά ζουν μαζί σαν τα ζώα σε κοπάδια.
Για κάθε κοινωνία είναι ένας μόνιμος μπελάς, αφού επιβιώνουν κυρίως με την κλεψιά. Δεν ζουν πολλά χρόνια, αφού είναι εκτεθειμένα στις άσχημες καιρικές συνθήκες κυρίως στις τροπικές χώρες. Είτε πεθαίνουν από αρρώστιες, είτε σκοτώνονται από τους ιδιοκτήτες που προασπίζονται έτσι τις περιουσίες τους, είτε μεταξύ τους.
Κανείς δεν κάνει κάτι για να τα βοηθήσει. Μόνο κάποιοι ιεραπόστολοι τα μαζεύουν σε οικοτροφεία και προσπαθούν να τα εξημερώσουν και να τα κάνουν ανθρώπους.
Όταν αναλάβαμε τα καθήκοντα του Πατριαρχικού Επιτρόπου της Ι. Επισκοπής Ρουάντας, το Κράτος ζήτησε να βοηθήσουμε σ’ αυτό το πρόβλημα και να συμβάλει η Εκκλησία μας στον περιορισμό του.
Πράγματι με την βοήθεια του Αρχιμ. Αναστασίου Hamilcar Fidele Tuyisenge, θεολόγου-κοινωνικού λειτουργού, οργανώθηκε το πρόγραμμα βοήθειας των παιδιών του δρόμου. Συνεργασθήκαμε με την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Rwamagana, απ’ όπου πήραμε την άδεια της εφαρμογής του προγράμματος. Το όλο εγχείρημα μπόρεσε να εφαρμοσθεί με την χορηγία του π. Γεωργίου Σχοινά, εφημερίου του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Φιλοπάππου, και των πνευματικών του παιδιών.
Το Επισκοπικό Συμβούλιο της Ιεράς Επισκοπής Ρουάντας διόρισε Διοικητικό Συμβούλιο για την διοίκηση του Ιδρύματος, νοικιάσθηκε χώρος που ονομάσθηκε «Σπίτι της Αγάπης», έγινε πρόσληψη κατάλληλου προσωπικού και υπεύθυνη του προγράμματος ορίστηκε η εκπαιδευτικός Κωνσταντίνα Κανελλοπούλου από την Αθήνα.
Ξεκινήσαμε με την συγκέντρωση 20 παιδιών ηλικίας 5-12 χρονών. Πρώτη μας φροντίδα είναι η σωματική καθαριότητα και ο έλεγχος της ιατρικής τους κατάστασης. Τους παρέχουμε καινούργια ρούχα και παπούτσια και τους μαθαίνουμε πως θα προσαρμοσθούν στο κοινό πρόγραμμα. Ο έμπειρος παιδαγωγός π. Βασίλειος συνεργάζεται με τα παιδιά και μαθαίνει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψαν το σπίτι τους. Στην συνέχεια επισκέπτεται τους γονείς, διαπιστώνει επί τόπου την οικογενειακή κατάσταση και γίνεται προσπάθεια επανένωσης του παιδιού με την οικογένεια και μόνιμης επιστροφής στο σπίτι. Δόξα τω Θεώ! Λίγες μέρες μετά την ένταξη στο πρόγραμμα τα παιδιά επιστρέφουν στα σπίτια τους!
Η μέρα ξεκινά με προσευχή στον Ναό, γυμναστική, πρωϊνό και ακολουθεί εκπαίδευση με κατήχηση, κοινωνινή αγωγή και ψυχαγωγία με ύμνους, τραγούδια και εργόχειρες κατασκευές. Μετά το μεσημεριανό ακολουθούν αθλητικές δραστηριότητες και στην συνέχεια το βραδινό φαγητό. Με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τα παιδιά είναι έτοιμα για να επιστρέψουν στο Σχολείο τους.
Καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, κάθε απόγευμα, σχολώντας από το Σχολείο περνούν από το «Σπίτι της Αγάπης», διαβάζουν τα μαθήματά τους με την βοήθεια εκπαιδευτικού και έπειτα επιστρέφουν στα σπίτια τους.
Νιώθουμε πραγματικά μεγάλη συγκίνηση, όταν τα μικρά παιδιά μας πιασμένα χέρι-χέρι έρχονται την Κυριακή στον Ι. Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και ψάλλουν όλα μαζί. Εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι από παιδιά του δρόμου έγιναν παιδιά του Θεού! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αγάπης και της θαλπωρής, που τους παρέχουμε!
Την προσπάθεια αυτή στηρίζει εξ αρχής και ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος με εκκλήσεις στο έγκριτο περιοδικό του. Όσοι από τους φίλους της Ιεραποστολής επιθυμούν να συνδράμουν και να ενισχύσουν το έργο μπορούν να απευθυνθούν στον Ι. Σύνδεσμο και να προσφέρουν την βοήθειά τους.
Η Ιερά Επισκοπή Ρουάντας με ευγνωμοσύνη ευχαριστεί τους φίλους και
δωρητές του Ι. Συνδέσμου για την ενίσχυση του προγράμματος των παιδιών
του δρόμου και εύχεται κάθε ευλογία στα δικά τους παιδιά και στις
οικογένειές τους.
"Στην καρδιά της Νότιας Μαδαγασκάρης, εκεί όπου η παιδεία δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα αλλά προνόμιο για λίγους..."
Του Θεοφιλ. Επισκόπου Τολιάρας κ. Προδρόμου
Πρακτορείο Εκκλ. Ειδήσεων "Άρχων"
Όταν πριν από δύο χρόνια πορεύτηκα για πρώτη φορά στην άγνωστη και μακρινή Πέμπτη Ήπειρο, την Αυστραλία, με την ευλογία του Πατρός και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου, ένιωθα ανήσυχος, ίσως και κάπως φοβισμένος, μπροστά στο άγνωστο και στη διαφορετική νοοτροπία των ανθρώπων. Όλα έμοιαζαν καινούργια, και τα μεγέθη ασύλληπτα σε σύγκριση με την Ελλάδα, και ακόμη πιο ασύλληπτα όταν τα συνέκρινα με τη φτωχική Νότια Μαδαγασκάρη, όπου διακονώ ταπεινά. Όμως, ο Θεός πάντα παρηγορεί και ανοίγει δρόμους. Και τότε ξαφνικά ήρθε στην καρδιά μου η ιστορία του Αβραάμ και η φωνή του Θεού που έλεγε: «Πήγαινε εκεί που θα σου δείξω».
Όταν ακολουθήσεις τη φωνή του Θεού, ποτέ δεν θα το μετανιώσεις. Το ταξίδι αυτό υπήρξε πραγματικά ένα θαύμα. Η ευχή του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου και το έμπρακτο πατρικό του ενδιαφέρον για τις ανάγκες της Ιεραποστολής, η αρωγή των Επισκόπων του, η συμπαράσταση του κλήρου και του λαού, υπήρξαν κάτι παραπάνω από συγκινητικά. Ήταν σαν να ζούσα στα πρώτα αποστολικά χρόνια, όταν οι εύρωστες Κοινότητες στήριζαν τις φτωχότερες, και έτσι άρχισε να γεννιέται το θαύμα.
Στην καρδιά της Νότιας Μαδαγασκάρης, εκεί όπου η παιδεία δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα αλλά προνόμιο για λίγους, το θαύμα έλαβε σάρκα και οστά. Ένα σχολείο – Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο – στέκει τώρα ως φάρος γνώσης και ελπίδας για 510 παιδιά, φωτίζοντας το μέλλον τους με την αλήθεια της μάθησης.
Η δωρεά αυτή δεν είναι απλώς ένα κτίριο. Είναι μια ζωντανή μαρτυρία χριστιανικής αδελφοσύνης και αλληλεγγύης, ένα έργο που αποδεικνύει ότι η αγάπη δεν γνωρίζει αποστάσεις, σύνορα, λαούς και φυλές. Από την Αυστραλία ως τη Μαδαγασκάρη, η γέφυρα της προσφοράς χτίστηκε με προσευχές, θυσίες και αληθινή φροντίδα για τον πάσχοντα αδελφό, για το ορφανό παιδί, για τον ίδιο τον Χριστό τελικά. Διότι η προσφορά σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μας είναι προσφορά στον Χριστό.
Σήμερα, μέσα στις αίθουσες αυτού του σχολείου, του σχολείου με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Μακάριος», 510 παιδιά γελούν, γράφουν, διαβάζουν, ονειρεύονται. Παιδιά που κάποτε δεν είχαν πρόσβαση στη γνώση, κρατούν στα χέρια τους βιβλία, σχηματίζουν τα πρώτα τους γράμματα, αποκτούν ελπίδα. Η φλόγα της μάθησης ανάβει σε κάθε βλέμμα, σε κάθε φωνή που απαγγέλλει με περηφάνια μια λέξη που έμαθε.
Η Ιερά Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης, με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, υψώνει δοξολογία στον Θεό και εκφράζει την πιο βαθιά της ευχαριστία προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο. Αυτή η δωρεά δεν είναι απλώς μια κίνηση φιλανθρωπίας· είναι μια επένδυση στις ψυχές των παιδιών, ένας σπόρος που θα καρποφορήσει σε μια κοινωνία φωτισμένη από τη γνώση και την πίστη.
Είθε η χάρη του Θεού να ευλογεί πάντοτε αυτούς που ανοίγουν δρόμους για τα παιδιά του κόσμου. Στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο, η Εκκλησία της Ν. Μαδαγασκάρης απευθύνει ένα ταπεινό αλλά εκ βάθους καρδίας «ευχαριστώ». Μέσα από την αγάπη τους δεν χτίστηκε απλώς ένα σχολείο· χτίστηκε ένα μέλλον γεμάτο ελπίδα.
.jpg)
Αναχωρώ από την Αυστραλία με την καρδιά πλημμυρισμένη από αγάπη και ευγνωμοσύνη, και με τη νοσταλγία ήδη να με κυριεύει για τα όσα όμορφα και πνευματικά που μου χάρισε η Αυστραλία.
Σας περιμένουμε, Σεβασμιώτατε Άγιε Αυστραλίας, στην Τολιάρα, να δείτε τα καλά έργα των χειρών σας και να ακούσετε το «ευχαριστώ» των παιδιών μας. Αυτό μόνο έχει αξία και όχι τα δικά μου άτεχνα λόγια… Αείποτε ευγνώμονες!
Και:
Μαδαγασκάρη: Ο επίγειος παράδεισος που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του
Μαδαγασκάρη: "Το ρύζι είναι άχρηστο τρόφιμο, δεν υπάρχει νερό για να βράσει!"
- Πατέρα Κοσμά, βρισκόμαστε στο μέσο της Σαρακοστής και ο Σταυρός του Κυρίου υψώνεται για να μας σκεπάσει και να μας ξεκουράσει απ’ τον αγώνα μας. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στην ορθόδοξη Ελλάδα μας, συμβαίνει σε κάθε γωνιά του κόσμου, στην Αμερική, στην Ασία, Αυστραλία και στην Αφρική. Ο πνευματικός αγώνας διεξάγεται παντού! Όπως λένε οι όσιοι πατέρες της Εκκλησίας, δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος.
π. Κοσμάς: Διανύουμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σε μία γωνιά του πλανήτη όπου τα φώτα της δημοσιότητας και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν έχουν θέση. Σε ένα άγνωστο χωριό, το Musunoi, στο Κονγκό της Αφρικής.
Είναι απομακρυσμένο από το κέντρο της πόλης του Κολουέζι και περικυκλωμένο από τόνους χωμάτων, τα οποία έχουν εξορυχθεί από την καρδιά της γης, λόγω των ορυχείων που υπάρχουν στην περιοχή. Βλέπεις μέσα στην ατονία των υπερυψωμένων βουνών από χώμα, ανθρώπους φτωχούς, ρακένδυτους που στην πρώτη ματιά έρχεται αυτομάτως το συναίσθημα της λύπης για την κατάστασή τους, αλλά και η ανάγκη για να εκφράσεις εκ βάθους καρδίας ένα Κύριε ελέησον.
euxh.gr: Φυσικά υπάρχει και ένας άλλος τόπος όπου φανταζόμαστε το « Κύριε Ελέησον» να γίνεται «Δόξα σοι ο Θεός».
π. Κοσμάς: Πράγματι, έτσι είναι. Στη συνάντηση αυτή, τα βλέμματα σταματούν και η ψυχή σκιρτάει από χαρά. Είναι μία συνάντηση διαφορετική από την καθημερινότητα που ζεις. Είναι μία συνάντηση προσευχής σε έναν συγκεκριμένο χώρο. Στο χώρο της Εκκλησίας. Στο μέρος που τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Εκεί έρχεσαι να συμπροσευχηθείς με απλούς και φτωχούς ανθρώπους με πλούσια καρδιά, που λίγοι τους γνωρίζουν. Μόνο οι δικοί τους άνθρωποι, της οικογενείας, οι συγχωριανοί τους και ο Ιερέας. Ο πνευματικός τους Πατέρας. Αυτός που έχει αναλάβει την ευθύνη για τις ψυχές τους, κάποιες από τις υλικές τους ανάγκες, αλλά και την πνευματική τους καθοδήγηση σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως και λατρείας. Στέκεται όρθιος στις επάλξεις του πνευματικού αγώνα. Είναι μία αναμμένη λαμπάδα που λιώνει καθημερινά για το ποίμνιό του, προφυλάσσοντάς το από τους προβατόσχημους λύκους των διαφόρων αιρέσεων και Προτεσταντικών παραφυάδων.
euxh.gr: Αλήθεια τί νιώθει εκείνες τις ιερές στιγμές ο ιερέας και οι πιστοί;
π. Κοσμάς: Χτυπάει η απλή και χειροκίνητη καμπάνα, προσκαλώντας τους πιστούς να έρθουν στην Εκκλησία. Να προσευχηθούν και να δοξολογήσουν το Θεό Πατέρα. Ξεκινάει η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου. Οι ιεροψάλτες διαβάζουν τους πρώτους ψαλμούς της Ακολουθίας και σιγά σιγά φθάνουν στα πρώτα ψαλσίματα, λέγοντας: Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός (Ησ 8, 9-10).
Αυτομάτως γεννάται η ελπίδα, ακούγοντας το μεθ’ ημών ο Θεός. Ο αμαρτωλός μου νους ανανεώνει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι μαζί μας και συνεχίζει με πιο έντονη την επιθυμία για προσευχή.
Έτσι, συνεχίζεται η ακολουθία και κατά την διάρκειά της συναντιούνται με τους άλλους πιστούς. Οι αναστεναγμοί, τα δάκρυα και τα αιτήματα των προσευχών μας σε μία κοινή πορεία, η οποία καταλήγει στον ουρανό. Στον κοινό μας Πατέρα. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς.
Απορροφημένος ο νους μέσα στην καρδιά, ακούει μία γλυκιά φωνή ξαφνικά. Έρχεται να δώσει μία παρηγοριά για το υπόλοιπο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής: ‹‹Κύριε των Δυνάμεων μεθ’ ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησόν ημάς››.
euxh.gr: Ποια εικόνα σας γεννά η στάση των πιστών στο Ναό του Θεού μας;
π.Κοσμάς: Βλέπεις τη στάση των πιστών μέσα στην Εκκλησία και σου έρχεται αυτομάτως η εικόνα του κεριού επάνω στην Αγία Τράπεζα και μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας της Παραμυθίας.
Παραμυθία διαρκώς το αναμμένο κερί επάνω στην Αγία Τράπεζα. Στέκεται η ελπίδα αναμμένη και εκπέμπει φώς. Αυτό το Φως το αληθινό, το οποίο αγιάζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο.
Αυτό το Φως που μεταμορφώνει, την ώρα της ακολουθίας, τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων διδάσκοντας αγάπη, ελπίδα, ενότητα, μακριά από φυλετικές διακρίσεις. Μόνο εν Χριστώ αναγνώριση.
Αυτό το κερί ελπίδας στο εικόνισμα της Παναγίας, είναι η Ελληνική Ιεραποστολική παρουσία εδώ στο μακρινό Κονγκό, που ξεκίνησε από την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου και συνεχίζει να μεταφέρει για αρκετές δεκαετίες το μήνυμα του Ευαγγελίου και την διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας σ’ ένα ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και αποδυναμωμένο λαό, ο οποίος… ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη (Ματθ. 8, 20).
Αλήθεια, πόσα ψυχικά και σωματικά αποθέματα πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος, για να ακολουθήσει μία εν Χριστώ πορεία ευαγγελιζόμενος έναν διαφορετικό λαό από κάθε άποψη;
euxh.gr: π.Κοσμά, ποιο είναι το δικό σας «δώρο» από τους πιστούς Χριστιανούς της Αφρικής;
π.Κοσμάς: Το Μεγάλο Απόδειπνο τελειώνει, αλλά η χαρά μας συνεχίζεται. Όλοι μαζί βγαίνουν από την Εκκλησία, για να σε αποχαιρετήσουν και να σε ευχαριστήσουν που τους επισκέφθηκες. Μπορεί να μην σου προσέφεραν κάποιο ιδιαίτερο δώρο για την εκεί παρουσία σου, αλλά ο τρόπος έκφρασης του προσώπου τους και η ειλικρίνειά τους ήταν το ακριβότερο δώρο τους. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ τον λόγο του Κυρίου: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 5, 3).
Μπορεί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εδώ στην εσχατιά της Αφρικής να είναι φτωχή σε υλικά αγαθά. Όμως, ένα είναι βέβαιο. Αυτό το Μεγάλο Απόδειπνο που ζήσαμε θα είναι διαφορετικό. Προετοιμάζει το νέο συναξάρι αγιότητας που κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούν πνευματικά τους νέους αγίους, οι οποίοι θα κοσμούν τους τοίχους των Εκκλησιών σε κάποια χρόνια εδώ στο Κονγκό και σε ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία.
* Ο Αρχιμ. Κοσμάς Θασίτης γεννήθηκε στην Καβάλα της Μακεδονίας.
Σπούδασε Θεολογία και πραγματοποιεί Μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα
της Ιεραποστολής. Διακόνησε σε πολλές νευραλγικές θέσεις στην Μητρόπολη
Ελευθερουπόλεως. Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Χρυσοστόμου, από τον Σεπτέμβρη 2019 αποσπάστηκε στο Πατριαρχείο
Αλεξανδρείας και υπηρετεί ως πρωτοσύγγελλος στην Ιερά Μητρόπολη
Κατάγκας, πλάι στον ιεραπόστολο Μητροπολίτη Κατάγκας Μελέτιο
Γρηγοριάτη.
