We are Orthodox Christian Greeks.
Because we are Orthodox Christians, we love our country, our people and all the peoples of the earth; this of course includes our African brothers and sisters.
Οι δύο κοπέλες από την Γκόμα, η Ρουθ και η Πασχαλίνα που πρόσφατα πήγανε στην Ελλάδα για 45 μέρες και επέστρεψαν στη χώρα τους, μαρτυρούν και λένε πολύ καλά λόγια για το ταξίδι τους και για τα πολυάριθμα προσκυνήματα που έκαναν στην Ελλάδα.
Πολύ καλές και θαυμάσιες οι εντυπώσεις τους! Εξηγούν και μιλούν στην Εκκλησιαστική Συνέλευση για όλα όσα έχουν βιώσει. Ευχαριστούν όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες που τους στήριξαν για να μπορέσουν να κάνουν το ταξίδι τους στην Ελλάδα.
Όλες λένε: «Η Ελλάδα μας άνοιξε το μυαλό και συνέβαλε στην εξέλιξή μας. Μάθαμε και είδαμε με τα μάτια μας το μεγαλείο της Ορθοδοξίας, που δεν μπορούσαμε αλλιώς να γνωρίσουμε».
Μίλησαν την Κυριακή 08.12.2024 στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Γκόμας, στους πιστούς. Η Ρουθ και η κα Βασιλική (40 ετών) θα ηγούνται πλέον του Κύκλου των μαμάδων κάθε Παρασκευή από τις 14:00 έως τις 3 μ.μ. στην αίθουσα συσκέψεων παραπλεύρως του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου και η Πασχαλίνα θα διδάσκει στα μικρότερα κορίτσια ταυτόχρονα εντός του Ιερού Ναού.
Στις Συνάξεις αυτές θα σχολιάσουν το Ευαγγέλιο από το κήρυγμα της περασμένης Κυριακής, θα μιλήσουν για τους βίους των Αγίων και άλλα εκκλησιαστικά θέματα. Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία!
"ΚΥΡΙΕ εσύ που νήστεψες 40 ημέρες στην έρημο, δώσε μας δύναμη να κάνουμε κι εμείς την νηστεία των Χριστουγέννων!!! Και κυρίως ενίσχυσέ μας στον αγώνα της πνευματικής νηστείας!!!
Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή και Καλό στάδιο!!!"
Ο όρος
«άγνωστοι άγιοι» είναι κάπως καταχρηστικός, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των
αγίων, που περιλαμβάνονται στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι άγνωστη
στο ευρύ κοινό. Επίσης, πράγμα φυσικό, πολλοί άγιοι τιμώνται μόνο στον τόπο
καταγωγής ή δράσης και τελευτής τους.
Τα τελευταία
χρόνια ανατέλλουν κάποιες εργασίες, που ερευνούν τους ορθοδόξους αγίους σε
παγκόσμια κλίμακα, περιλαμβάνοντας ορθά και αγίους των δυτικοευρωπαϊκών χωρών,
που έζησαν προ του Σχίσματος, οι οποίοι μέχρι πρότινος εθεωρούντο
ρωμαιοκαθολικοί και όχι ορθόδοξοι άγιοι.
Έτσι, πλέον, εκτός από την
παγκοσμιοποίηση που επέβαλαν οι διεθνείς οικονομικοί κολοσσοί (εξυπηρετώντας τα
συμφέροντά τους και εξανδραποδίζοντας τους λαούς – αν υπήρξαν ελεύθεροι λαοί
από την εποχή της πρώτης δυτικοευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, εκτός από ιθαγενείς
ανεξερεύνητων περιοχών), αναδεικνύεται και η παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, η
ελπίδα των καταπιεσμένων για πνευματική, τουλάχιστον, απελευθέρωση.
Από τις
εργασίες αυτές, θα αναφέρω δύο:
·Το
Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας
του ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτη, ένα μνημειώδες έργο 12 τόμων από τις
εκδόσεις Ίνδικτος, όπου «για πρώτη φορά σε μια ορθόδοξη αγιολογική συλλογή,
κατεβλήθη προσπάθεια συστηματικότερης καταχώρησης και των πιο γνωστών αγίων της
Δύσεως, που έζησαν πρό του σχίσματος» (βλ. και βίντεο εδώ).
·Το Πανάγιον Ορθοδόξων Αγίων του καθηγητή
της Ιατρικής Αθηνών κ. Γεωργίου Πιπεράκι, που εκδόθηκε από την ιερά μονή
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι (του αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου).
Το ογκώδες αυτό βιβλίο περιλαμβάνει τους γνωστούς ορθόδοξους αγίους όλων των
λαών, με στοιχειώδεις βιογραφικές πληροφορίες, καθώς και βιβλιογραφία που
μπορεί να καθοδηγήσει περαιτέρω τον ερευνητή.
Οι ορθόδοξοι Αφρικανοί Αμερικανοί
και οι άγιοι της Αφρικής
Με τους Αφρικανούς
αγίους ασχολήθηκα κάπως συστηματικά με αφορμή το άρθρο «AfricanSaints & Feast Days – OBSERVINGTHEFEASTDAYSOFTHEAFRICANSAINTS» του ορθόδοξου ΑφροαμερικανούJohnR.
Gresham, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα
«Desert Fathers Dispatch» (& εδώ).
Στις
ΗΠΑ σημειώνεται ρεύμα Αφρικανών Αμερικανών προς την Ορθοδοξία, με αφετηρία τις
προσπάθειες του π. Μωυσή Μπέρυ (fr. MosesBerry),
πρώην συμμορίτη, που ανακάλυψε τις αρχαίες αφρικανικές χριστιανικές ρίζες στο
πρόσωπο του αγίου Μωυσή του Αιθίοπα, μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία και άλλαξε η
ζωή του και η ζωή πολλών ανθρώπων γύρω του. Ο αξιέπαινος αυτός άνθρωπος,
έγγαμος ιερέας και ιεραπόστολος πλέον, ίδρυσε την «Αδελφότητα του Αγίου Μωυσή
του Αιθίοπα» (Brotherhood of St. Moses the Black) και αγωνίζεται να συνδέσει
τους σημερινούς Αφρικανούς Αμερικανούς με την ορθόδοξη καταγωγή των προγόνων
τους, υπογραμμίζοντας τη σημασία των Αλεξανδρινών Πατέρων της Εκκλησίας,
τονίζοντας τη σοφία των αγίων της Αιγυπτιακής ερήμου, προβάλλοντας τους
αρχαίους μάρτυρες της Τυνησίας (Καρχηδόνα), και γενικά αξιοποιώντας τα υγιή
στοιχεία του αυθεντικού αφρικανικού χριστιανισμού. Υπάγεται στην OrthodoxChurchofAmerica (OCA), αυτόνομη κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής,
ως γνωστόν, ρωσικής προελεύσεως.
Από συνέδριο της Αδελφότητας του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα (εδώ)
Ένας
από τους αρκετούς καρπούς, που έδωσε ο Χριστός στη σπορά του π. Μωυσή, είναι ο
πρώην Μεθοδιστής Τζον Γκρίσαμ, που αρθρογραφεί στην εν λόγω ιστοσελίδα, και όχι
μόνο, απευθυνόμενους στις «Μαύρες Εκκλησίες» και τους «Μαύρους εθνικιστές» των
ΗΠΑ και επισημαίνοντας με σύνεση, κατά τη γνώμη μου, τα στοιχεία της ορθόδοξης
πνευματικής παράδοσης που τους αφορούν.
Στο συγκεκριμένο άρθρο προτείνει στους ομοφύλους του
να προσέξουν τις εορτές των αρχαίων Αφρικανών αγίων, που τιμά η Ορθόδοξη
Εκκλησία αλλά αγνοούν οι προτεσταντικές «Μαύρες Εκκλησίες», και, έστω κι αν δεν
βρουν το θάρρος να μεταστραφούν στην Ορθοδοξία (που είναι ο φυσικός πνευματικός
χώρος τους, όπως εξηγεί), πάντως να τις τιμούν, δρέποντας τα οφέλη που θα
προκύψουν από μια τέτοια αναγωγή στις χριστιανικές ρίζες τους.
Στο
τέλος του άρθρου παραθέτει σύντομο κατάλογο
Αφρικανών αγίων, με τις ημέρες μνήμης τους, τον οποίο συνέταξαν δύο
Αμερικανοί
ορθόδοξοι χριστιανοί, ο (λευκός) π. Jerome Sanderson και η
Αφροαμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Dr. Carla Thomas. Στον κατάλογο αυτό
βλέπουμε αγίους όπως ο
Μέγας Αντώνιος, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Μέγας Παχώμιος, ο άγιος Μακάριος ο
Αιγύπτιος, ο άγιος Κυπριανός της Καρθαγένης (Καρχηδόνας), ο άγιος Μηνάς,
η αγία
Αικατερίνα, η αγία Μαρία η Αιγυπτία, η αγία Περπέτουα, ο άγιος
Ονούφριος, η
αγία Θεοδώρα της Αλεξανδρείας, ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, οι άγιοι
Παμβώ, Σισώης
και Παΐσιος ο Μέγας (της Αιγύπτου) κ.ά.
Ανακαλύπτοντας
Αφρικανούς αγίους, μέχρι και μυρίους σε μία ημέρα!
Εικ. από εδώ (προέλευση: Αδελφότητα Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα)
Κάνοντας μια μικρή έρευνα, λόγω της συγκίνησης που
μου προκάλεσε το άρθρο, προέκυψαν πολλοί ακόμη Αφρικανοί άγιοι, κάποιοι γνωστοί
(στους ενδιαφερόμενους), όπως ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, η αγία Συγκλητική,
ο άγιος Παύλος ο Θηβαίος, ο άγιος Ποιμήν ο Μέγας, ο άγιος Ισίδωρος ο
Πηλουσιώτης κ.ά., αλλά και πλήθος άγνωστων, όπως ο άγιος ιερομάρτυς Θεόδωρος,
επίσκοπος Κηρυναϊκής της Λιβύης, με τους συν αυτώ μαρτυρήσαντες (4 Ιουλίου), η
αγία Ιουλία της Καρχηδόνας (16 Ιουλίου), ο άγιος Λούκιος ο Ομολογητής εκ Λιβύης
(20 Αυγούστου), ο άγιος μάρτυς Σόλεβ ή Σόβελ εξ Αιγύπτου, θανατωθείς με βέλη (5
Αυγούστου), οι άγιοι βασιλείς της Αιθιοπίας Φουλβιανός-Ματθαίος (μεταστραφείς
από τον άγιο ευαγγελιστή Ματθαίο, με τον οποίο συνεορτάζεται στις 16 Νοεμβρίου)
και Ελεσβαάν (24 Οκτωβρίου) κ.π.ά.
Ανάμεσά τους υπάρχουν και ομάδες μαρτύρων, όπως οι
άγιοι Τεσσαράκοντα Αφρικανοί Μάρτυρες Τερέντιος, Αφρικανός, Θεόδωρος,
Μάξιμος, Πομπήιος και οι συν αυτοίς (10
Απριλίου), οι άγιοι Σκιλλίτες Μάρτυρες (από το χωριό Σκίλλουμ της Νουμιδίας), Πρωτομάρτυρες
της Αφρικής (17 Ιουλίου), οι άγιοι 300 μάρτυρες της «MassaCandida», που τους έκαψαν ζωντανούς ρίχνοντάς τους σε ασβέστη
(18 Αυγούστου), οι αγίες παρθενομάρτυρες Μαξίμα, Δομιτίλλα και Σεκούνδα του Τουτουρμπό
της Τυνησίας (30 Ιουλίου) και πολλοί άλλοι.
Σπουδαία πηγή για τους αγίους ιδίως της
Βορειοδυτικής Αφρικής συνιστά το Αγιολόγιο της Καρθαγένης (CalendarofCarthage), ένας αγιολογικός κατάλογος του 6ου αι. μ.Χ., που
δημοσιεύεται και στο Διαδίκτυο.
Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο απ’ όλα, με
συγκλόνισε μπορώ να πω, είναι ότι χθες, Κυριακή 7 Αυγούστου (2016), πηγαίνοντας στην
εκκλησία, διαπίστωσα ότι, μεταξύ άλλων αγίων, ετιμάτο η μνήμη των αγίων «Μυρίων Θηβαίων ασκητών», της Αιγυπτιακής Θηβαΐδας, και, συν τοις άλλοις, οι άγιοι Ωρ
και Υπερέχιος (Αιγύπτιοι ασκητές) και η αγία παρθενομάρτυς Ποταμία η
Θαυματουργή της Αλεξανδρείας.
Με δυο λόγια, η 7η Αυγούστου είναι η ημέρα μνήμης
10.000 Αφρικανών αγίων!
Το «μύριοι» ίσως δεν σημαίνει ακριβώς 10.000, ούτε
και νομίζω ότι κάποιος τους απαρίθμησε έναν προς έναν, αλλά τίθεται ως
συγκεντρωτικός αριθμός. Ασφαλώς θα ήταν αρκετές χιλιάδες, ίσως περισσότερες από
δέκα, ίσως λιγότερες, πάντως εορτάζονται όλοι οι αγιασμένοι ασκητές της
Θηβαΐδας.
Αυτό που δεν κατόρθωσα να διαπιστώσω είναι αν σε
αυτούς περιλαμβάνονται και οι γνωστοί όσιοι αββάδες της Αιγύπτου, τα ονόματα
των οποίων διαβάζουμε στο Γεροντικό,
ή αν η εορτή της 7ης Αυγούστου αφορά μόνο στους μη καταγεγραμμένους ονομαστικά
εκείθεν αγίους ασκητές. Κάπου διάβασα την άποψη ότι πρόκειται για τους μοναχούς
που ανέδειξε με την πνευματική εργασία του ο αββάς Ωρ, που τιμάται την ίδια
ημέρα.
Υπάρχει και η ημέρα μνήμης των «Μυρίων ασκητών της
Νιτρίας» (10 Ιουλίου), τους οποίους, κατά το συναξάρι, κατέκαυσε στα κελιά τους
ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος λόγω του μίσους του κατά του αγίου Ισιδώρου
του Πηλουσιώτη, όμως πρέπει να πούμε ότι αυτό το γεγονός (που είναι
συνταρακτικό, αν είναι αληθινό) δεν πιστοποιείται από τις ιστορικές πηγές, γι’
αυτό έχω τη γνώμη ότι πιθανόν να μην υπάρχουν αυτοί οι άγιοι. Το θέμα
χρειάζεται διερεύνηση και θα χαρώ να μάθω περισσότερα. (Όρα την έρευνα: «Ο
Θεόφιλος Αλεξανδρείας σκότωσε 10.000 μοναχούς στην έρημο της Νιτρίας; – Ιστορική έρευνα στις πηγές», εδώ).
Πρόταση
προς τους ορθοδόξους ιεραποστόλους και τις Ορθόδοξες Εκκλησίας της Αφρικής
Και τώρα η ταπεινή μας πρόταση προς τις Αγίες
Ορθόδοξες Εκκλησίες των αφρικανικών χωρών, τις Εκκλησίες του σεπτού μας
Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, κάποιες από τις οποίες είναι αρχαίες (της Βόρειας
Αφρικής), αλλά οι περισσότερες είναι νεοπαγείς ιεραποστολικές Εκκλησίες,
αγωνιζόμενες κατά της φτώχειας, του πολέμου, των επιδημιών και της εξαθλίωσης, υπέρ
των αφρικανικών λαών:
Προτείνουμε στους αγίους ορθοδόξους ιεραποστόλους
της Αφρικής, που ιδρύουν ναούς στην αφρικανική ήπειρο, και στους φίλους της
Ιεραποστολής, που χρηματοδοτούν το θεάρεστο αυτό έργο, να δώσουν έμφαση στην
ίδρυση ναών αφιερωμένων στη μνήμη των αρχαίων Αφρικανών αγίων, γνωστών και
αγνώστων, πράγμα που ασφαλώς θα τονώσει τη χριστιανική αυτοσυνειδησία των
Αφρικανών αδελφών μας και θα συμβάλει στο έργο του ορθόδοξου ευαγγελισμού των
χωρών τους, δηλαδή στο έργο της σωτηρίας τους.
Κατά κανόνα διαβάζουμε για ανέγερση ορθοδόξων ναών
στην Αφρική, αφιερωμένων στους γνωστούς (όχι Αφρικανούς) αγίους, η τιμή των
οποίων επαναλαμβάνεται διαρκώς με νέους ναούς. Όμως, χωρίς διάθεση υποτίμησής
τους, δεν αξίζουν μερικές εκκλησίες επί αφρικανικού εδάφους και οι άγιοι της
Αφρικής, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν ούτε ένα ναΰδριο αφιερωμένο
στο όνομά τους επί της Γης; Και γενικά δεν είναι ορθό και ψυχωφελές κάθε τόπος
να ξεκινά τον πνευματικό του αγώνα τιμώντας τους αγίους του;
Κάποτε διάβασα στην ηλεκτρονική σελίδα του επισκόπου
Νύερι και Ανατολικής Κένυας Νεόφυτου ότι επισκέφτηκε το ναό των αγίων 40 Αφρικανών Μαρτύρων. Ασφαλώς πρόκειται για τους αγίους Τερέντιο, Αφρικανό,
Μάξιμο και τους συν αυτοίς. Δυστυχώς δεν αναφέρονταν περισσότερα στοιχεία (όπως
πού βρίσκεται αυτός ο ναός) και τώρα δεν μπορώ πλέον να βρω ούτε την αρχική
καταχώριση.
Με την ευκαιρία να σημειώσω ότι θεωρώ πράξη
εξαιρετικής σπουδαιότητας τις πρόσφατες χειροτονίες Αφρικανών επισκόπων από τον
Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, όπως
των επισκόπων Ιννοκέντιου του Μπουρούντι και της Ρουάντας, Νεόφυτου,
επισκόπου Νύερι και Ανατολικής Κένυας, και Αθανασίου, επισκόπου Κισούμου και
Δυτικής Κένυας (στη φωτο και οι δύο, από εδώ). Δόξα τω Θεώ. Ευχόμαστε και σε περισσότερους.
Για να επανέλθουμε, εορτές, όπως των αγίων Μυρίων
Θηβαίων ασκητών στις 7 Αυγούστου, είναι κατάλληλες για καθεδρικούς ναούς επί
της αφρικανικής γης. Μα και κάθε άγιος τιμά τους τιμώντες του και το παράδειγμά
του εμπνέει τους ευαίσθητους ανθρώπους, ιδίως τους συμπατριώτες και ομοφύλους
του.
Κατά τη γνώμη μου, με την ευχή του Θεού, σύντομα θα
απολαύσουμε και σύγχρονους Αφρικανούς αγίους, προερχόμενους από τις Εκκλησίες
της Ιεραποστολής. Ο Θεός να δώσει.
Εικ.: ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, από συνέδριο με τη συμμετοχή Ορθοδόξων Αφρικανών-Αμερικανών κατά του ρατσισμού (εδώ)
Ενώ ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να προοδεύει, ο τρίτος κόσμος αντιμετωπίζει φτώχεια, επιδημίες, πολέμους, μόλυνση του περιβάλλοντος, παιδική θνησιμότητα. Πόσο φτωχές είναι όμως στην πραγματικότητα οι χώρες του τρίτου κόσμου και πόσο πλούσιες οι "ανεπτυγμένες"; Δείτε το παρακάτω βίντεο, τα συμπεράσματα δικά σας (από Orthodox Congo).
O Χριστιανισμός προσφέρει την λύση στο κοινωνικό πρόβλημα...
Η Ορθοδοξία έχει λύσεις που μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα (π. Νεκτάριος Κιούλος,Ορθόδοξο Κογκό)
Μεγάλη
ανησυχία και προβληματισμό έχει δημιουργήσει σε ολόκληρη την
ανθρωπότητα η πρόσφατη οικονομική κρίση, που ξεκίνησε από την Αμερική
και απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη μας με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Το
γεγονός αυτό απέδειξε την παταγώδη αποτυχία των κοινωνικών συστημάτων,
πού θεοποίησαν τον «μαμωνά» και στήριξαν τις ελπίδες τους στην
βιομηχανική πρόοδο και την αλματώδη τεχνική ανάπτυξη.
Παράλληλα λησμόνησαν τον άνθρωπο και ιδίως τον Δημιουργό και κτίστη του κόσμου.
Σύμφωνα
με τις επίσημες στατιστικές τα 2/3 του πληθυσμού της γης υποσιτίζονται
και ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες. Σήμερα πού τα αγαθά αρκούν για την
διατροφή όλων των ανθρώπων, αλλά δυστυχώς απουσιάζει η δίκαιη
μεταχείριση και κυριαρχεί ή σπατάλη.
Μερικοί ίσως να ισχυρισθούν
ότι τα θέματα αυτά ξεφεύγουν από τον θρησκευτικό προβληματισμό. Όμως
αγνοούν ότι η χριστιανική διδασκαλία αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν
ψυχοσωματική οντότητα και αυτό διαφαίνεται από τον Ευαγγελικό νόμο αλλά
και την πράξη της Εκκλησίας.
Ιδιαίτερα η πρωτοχριστιανική
Εκκλησία των Ιεροσολύμων όχι μόνο διακήρυξε αλλά και έκανε πράξη την
χριστιανική κοινοκτημοσύνη με το κοινό ταμείο και τις «αγάπες».
Οι
μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας στην διδασκαλία τους αναφέρονται και στα
κοινωνικά ζητήματα καταδικάζοντας την αδικία και τον παράνομο πλούτο.
Συγχρόνως σαν γνήσιοι ποιμένες του λαού συστηματοποιούν την φιλανθρωπία,
ιδρύοντας φιλανθρωπικά ιδρύματα και περιθάλπουν τους φτωχούς, τους
ασθενείς και τους κοινωνικά αδυνάτους. «Τα περιττά των πλουσίων είναι τα αγαθά
των φτωχών»
Η Εκκλησία στα 2.000
χρόνια της ιστορικής παρουσίας της στην γη, παράλληλα με το βασικό της
έργο, που είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου και η σωτηρία του ανθρώπου δεν
παύει μέσα από τις ενορίες και τα μοναστήρια να υπηρετεί και τις
βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων. Αυτό φαίνεται από τα εκατοντάδες
φιλανθρωπικά ιδρύματα που σήμερα διαθέτει στην Ελλάδα, αλλά και την
κινητοποίηση που γίνεται σε κάθε δύσκολη περίσταση του λάου.
Ένα
ακόμη άγνωστο κεφάλαιο για τους πολλούς είναι η σύγχρονη ανθρωπιστική
προσφορά της Εκκλησίας στις χώρες της εξωτερικής ιεραποστολής στην
Αφρική, την Άπω Ανατολή και την Λατινική Αμερική όπου θριαμβεύουν η
απανθρωπιά, η κοινωνική αδικία, η εκμετάλλευση, η πείνα και η φτώχεια.
Μερικοί
αναζητούν τις ευθύνες στο Θεό γι' αυτή την κατάσταση αντί να τις
αναζητήσουν στην απάτη, την ασπλαχνία και την αδικία που δυστυχώς
κυριαρχούν στους δήθεν πολιτισμένους. Σήμερα τα κοινωνικά προβλήματα
αντί να λυθούν, περιπλέκονται, γίνονται οξύτερα, γιατί εκείνοι που έχουν
επάρκεια όπως ζητεί ο Χριστός προτιμούν να τα σπαταλούν. Πόσο δίκιο
είχε ο Αυγουστίνος όταν έλεγε: «Τα περιττά των πλουσίων είναι τα αγαθά
των φτωχών»!
Δυστυχώς σήμερα έχομε λησμονήσει και τον ευλογημένο
από τον Θεό θεσμό της εργασίας οδηγώντας χιλιάδες συνανθρώπους μας στην
ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση. Για να σταματήσει η οικονομική
κρίση και να λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα θα πρέπει να αναζητηθούν και τα
πνευματικά αίτια, γιατί η πνευματική κρίση που περνά σήμερα η
ανθρωπότητα είναι ακόμη μεγαλύτερη από την οικονομική. Μπορεί να
υπάρξουν λύσεις όχι μόνο κοινωνικές και οικονομικές, αλλά και
πνευματικές.
Οι λαοί σήμερα χρειάζονται πνευματική αφύπνιση για
να γνωρίσουν τις χριστιανικές αρχές για τον πλούτο, την δικαιοσύνη, την
αλληλεγγύη και την αγάπη.
Η Ορθοδοξία έχει λύσεις που μπορούν να
σώσουν την ανθρωπότητα, όταν κυρίως εμείς οι χριστιανοί καλλιεργήσουμε
στην ζωή μας την ορθοδοξία και την ορθοπραξία.
His Eminence Metropolitan Jeronymos Muzeeyi of Kampala delivered his
remarks on Water and Environment for Climate Resilient Development
during the commemoration Week held in March 2023 amidst dignitaries from
different divides of the country.
Reflecting on World Environment Day which was celebrated yesterday
5th June, we share his presentation which focuses on the teachings of
the Ekklesia on ecological theology and humanity.
Presentation on water and environment for Climate-Resilient Development
I sincerely believe that an integrated and interdisciplinary approach to water and environmental issues can help our country Uganda,
not only to be “the pearl of Africa”, but also to be truly the “Garden
of Eden” of the holy scriptures. My remarks here below are a reflection
of theological thoughts on the matter. Man is at the center since he was
created in the image and likeness of the creator, God. And he was
entrusted with the vocation “to cultivate it and to keep it” (Gen:
2:15).
God’s creation was very good.
When faced with the ecological crisis of our times, obviously, there
are many questions that raised. One temptation can be, among the
questions raised to put the blame on God, the creator. But the
scriptures’ narrations have no room for such a blame. For they say: on
completion of His six-day creation “God saw everything He had made, and
behold, it was very good” (Gen. 1:31).
Very important was God’s care for water in the garden of Eden: “A
stream flowed in Eden, it divided into four rivers” (Gen. 2:10). In this
creation, man who was created in God’s image, had a vocation. “to …
cultivate it and keep it” (Gen. 2:15).
There must be a reason why. The very reason could be summarized by
saying: This world was given to man as a gift, – “a gift from God the
Creator, a healing
gift, a gift of wonder and beauty. Therefore, man’s proper response
upon receiving such a gift, is to accept and embrace it with gratitude
and thanksgiving”. In otherwards using it well for the glory of God.
Metropolitan Jeronymos blessing water water during the Theophany of our Lord
Man’s sin is the root cause of ecological crisis.
Man sinned. In his sin, everything changed. One could ask, what is
sin? Sin is man’s rebellion against God the creator. His refusal to live
by God’s will. It is the perversion of God’s purpose and order put in
nature: (A good example in this case is homosexuality!). It is man’s
deliberate refusal to have communion of love with God, fellow man and
creation. As a result, man actually failed in his vocation. Instead, man
was “passed under the domination of sin and of the evil”. Certainly, as
a result of man’s sin, the human mind became so darkened, and the human
will was impaired”. He could live by “exploitative control of
resources”.
All times, he could be a being of “selfness and greed”. In this case,
there was a need for an ontological transformation. This is what we
call man’s repentance. You and I must repent to save human nature, to
save the creation. In our fallen nature, St. Paul, could reveal the
truth: “the whole creation groans and labors with birth pays” (Rom
8:22).
Christ’s mission of re-creation.
Le me make it very clear from the outset that, true Christians are
and must be environments. This is because, the incarnation of the Word
of God was to liberate man from his rebellion and in the process, the
whole creation. Man in Christ is a new creature, something we referred
to above as ontological transformation. To accept Christ, he must
repent. A new creature is a son of God. He lives by the will of God St.
Paul had noted it that “Creation eagerly waits for the revealing of the
sons of God” (Rom 8:19). Since “It will be delivered from the bondage of
corruption into glorious liberty of the children of God. (Rom. 8:21).
“The loving re-creation of the world by the divine word at the
incarnation of God’s Son is very crucial in our understanding of our
mission as followers of Jesus Christ. Indeed, Christians have to be
models and have to play a decisive role in solving the environment
crisis.
Man’s communion of love is the Key.
Earlier, we made it clear that man’s communion of love with God, his
fellow man and creation was weakened as result of man’s rebellion. In
Christ, man is reconciled to God. He is as well asked to live in
communion of love, with fellow man and creation. Man’s vocation to
receive creation as a gift from God is restored. His preparedness to us
it well for the glory of God is manifested. Christ’s Church, which is an
extension of the redeeming of mission, ever accept and embrace God’s
gift with gratitude and thanksgiving in all its service.
As a matter of
fact, our generation has to understand that we are called upon as
Christians to live fully in the communion of love for the salvation of
creation. Important to note, this planet is “our home … it is also the
home of everyone, as it is the home of every animal creature, as well as
every form of life created by God”. Our generation should consider the
same for the generation to come. The air we breathe, the water we drink
and is the source of life, if it is defiled, the element and essence of
our existence are threatened. This is true for us and for the
generations to come.
Efforts to protect god’s creation.
Metropolitan Jeronymos planting a tree during the feast day of the presentation of Theotokos in Magoma
God’s people are called up to protect God’s creation. Who are God’s
People? These are redeemed by Christ. Living by the will of God. These
are sons of God by God. These are the people prepared to fight the evils
of individualism and consumerism propelling the spirit of egoism. At
the center of egoism is self-interest. Very often, man puffed up by
egoism in our world of technological advancement leaves no room for God.
It only brings about the spirit of secularism. Here man moves away from
God’s creation. He creates his own world without God. In the Garden of
Eden, we saw the rivers flowing.
In man’s megacities, we see filth
liquids flowing. Man must change. Man must change. The prophetic voice
of the church is about the change. And this change means addressing
poverty, inequality, discrimination, marginalization, domination,
exploitation, etc. in all their forms. We must become “children of God
by grace” to become Children of God to be fully committed to the will of
God. This means to do away with egoistic tendencies. To be children of
God also means to be faithful to God’s purpose and intent for creation.
Environment degradation and destruction are torment to suicide.
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}