«Νόμιμα» προϊόντα δουλείας & ναρκωτικά…

 

ΕΥΧΗ

Αυτό το άρθρο δεν πρόκειται να αναφερθεί στο ερώτημα μήπως θα έπρεπε να απαγορευτεί η κυκλοφορία των τσιγάρων… Θα θέσουμε βέβαια το ερώτημα μήπως θα έπρεπε να κλείσουν εντελώς τα καζίνο και οι χαρτοπαιχτικές λέσχες, που αποτελούν σαφέστατα χώρους εξάρτησης ανθρώπων και απώλειας όχι μόνο περιουσιών, αλλά και οικογενειακών σχέσεων, ευτυχίας και, σε πολλές περιπτώσεις, της ίδιας της ζωής. Οι χώροι αυτοί λειτουργούν νόμιμα για φορολογικούς λόγους – είναι σαφές αυτό – καθώς και για την εξυπηρέτηση οικονομικών κύκλων μεγάλης δύναμης, σ’ ένα κράτος εντελώς αδιάφορο για τον άνθρωπο και δέσμιο με θρησκευτική προσήλωση στην ιδεολογία της απληστίας.

Κυρίως όμως επιθυμούμε ν’ αναφερθούμε σε θέματα λιγότερο συζητημένα. Και τούτα είναι κατά βάσιν τα προϊόντα δουλείας που χρησιμοποιούμε καθημερινά και οι εξαρτησιογόνες συσκευές που έχουν κατακλύσει τη ζωή μας και βρίσκονται ακόμη και στα χέρια «νηπίων και θηλαζόντων».

Τα προϊόντα δουλείας που εννοούμε είναι κυρίως δύο: το κοβάλτιο, για τις μπαταρίες των κινητών τηλεφώνων, και το κακάο με όλα τα προϊόντα που το περιέχουν.

Οι σκλάβοι του κοβαλτίου

Αναζητώντας στο διαδίκτυο τη φράση «Οι σκλάβοι του κοβαλτίου» θα συναντήσουμε άφθονα άρθρα που διεκτραγωδούν το φλέγον αυτό ζήτημα.

Από εδώ, όπου δημοσιεύεται και σχετικό βίντεο, διαβάζουμε τα παρακάτω:

Οι συνθήκες εργασίας ανήλικων παιδιών σε πολλές χώρες του κόσμου είναι σοκαριστικές και αρκετές φορές φτάνουν στα μάτια της Δύσης, που συνήθως καταναλώνει τα αγαθά, φωτογραφίες και πλάνα από την εκμετάλλευση και τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν οι ανήλικοι εργάτες.

Η κάμερα του δικτύου Sky News μπήκε μέσα στα «ορυχεία του τρόμου» στο Κονγκό και οι εικόνες που κατέγραψε είναι αρκετά σκληρές. Επτάχρονα παιδιά δουλεύουν ως σκλάβοι, υπό την απειλή βίας, στην εξόρυξη κοβαλτίου, ενός ορυκτού που χρησιμοποιείται στην παραγωγή κινητών τηλεφώνων.

Η κάμερα καταγράφει ένα παιδί πολύ μικρό σε ηλικία, το οποίο πονάει και υποφέρει, αλλά σπεύδει να κάνει αυτό που πρέπει, γιατί διαφορετικά θα δεχτεί τις συνέπειες που θα είναι αρκετά σκληρές.

Το Κονγκό θεωρείται ο μεγαλύτερος προμηθευτής του κοβαλτίου με ποσοστό που ξεπερνά το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Το πολύτιμο αυτό ορυκτό είναι ένα συστατικό που χρησιμοποιεί η Apple για την κατασκευή των iPhone και iPad, το οποίο προμηθεύεται για λογαριασμό της η κινέζικη εταιρία Huayou. Το κοβάλτιο είναι άκρως απαραίτητο για τη λειτουργία των μπαταριών λιθίου που χρησιμοποιούνται στα κινητά, αλλά και στους υπολογιστές.

Η Apple, μετά τη δημοσιοποίηση των εικόνων, δήλωσε πως «σταματούμε να προμηθευόμαστε κοβάλτιο από το Κονγκό». «Η νέα πολιτική θα ισχύσει έως ότου η αλυσίδα προμηθευτών του κοβαλτίου παρουσιάσει τους απαραίτητους κανόνες προστασίας για τους εργάτες και αποδείξει πως δεν χρησιμοποιούνται παιδιά στις εξορύξεις», ανέφερε ο τεχνολογικός κολοσσός.

Ενδεικτικά πρέπει να αναφερθεί πως στα ορυχεία του τρόμου εργάζονται παιδιά ακόμα και 4 ετών για 12 ώρες τη μέρα έναντι ποσού που ισοδυναμεί με 0,10 σεντς του ευρώ.

Αν όντως η εταιρία Apple είναι συνεπής στη δήλωσή της, η ίδια το ξέρει. Ούτως ή άλλως οι συσκευές αυτές δεν προορίζονται για την «εξυπηρέτηση» των ανθρώπων, αλλά είναι σχεδιασμένες έτσι, ώστε να προκαλούν συμπεριφορά εξάρτησης, με στόχο την αύξηση του οικονομικού κέρδους των εταιριών που τα κατασκευάζουν.

Οι σκλάβοι της σοκολάτας

Ας αναζητήσουμε τώρα στοιχεία με την ένδειξη «οι σκλάβοι της σοκολάτας»… Οι ανακαλύψεις θα είναι φρικτές. Δυστυχώς, υπάρχουν στις οικονομικά ανεπτυγμένες δικές μας χώρες άνθρωποι εξαρτημένοι από την κατανάλωση σοκολάτας και αυτό ιδίως συμβαίνει στα παιδιά. Θα τολμούσα να πω ότι η σοκολάτα είναι το ναρκωτικό των μικρών παιδιών – είναι σκληρό να στερήσεις από ένα παιδί την κατανάλωση σοκολάτας, στην οποία όλα ή σχεδόν όλα τα παιδιά των δικών μας κοινωνιών είναι κυριολεκτικά εθισμένα, παρότι αυτό πιθανώς σημαίνει ότι ποτέ δεν θα μάθει να τρώει φρούτα (μόνο χυμούς, πάλι αμφίβολης ποιότητας) και παρότι αυτή η σοκολάτα είναι προϊόν εκμετάλλευσης, δουλείας και βασανισμού άλλων παιδιών! Μια αναζήτηση του θέματος «Εξάρτηση από τη σοκολάτα» είναι πάρα πολύ διαφωτιστική.

Εδώ διαβάζουμε τα παρακάτω:

Η UNICEF υπολογίζει ότι περίπου μισό εκατομμύριο παιδιά εργάζονται σε φυτείες κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού, που από τη δεκαετία του ’70 διατηρεί την παγκόσμια πρωτιά στις εξαγωγές κακάο.

Οι ηλικίες των εργατών κυμαίνονται από 5 μέχρι 16 και προέρχονται ως επί το πλείστον απ’ τις φτωχότερες χώρες της ηπείρου, όπως είναι η Μπουργκίνα Φάσο και το Μάλι. Τα παιδιά πρέπει να μεταφέρουν σάκους που έχουν πολλαπλάσιο μέγεθος και βάρος απ’ τα ίδια. Αν καθυστερήσουν στη μεταφορά των σάκων, τιμωρούνται, συνήθως με μαστίγωμα.

Παιδιά κάτω των 10 ετών χειρίζονται τεράστια μαχαίρια, με τα οποία σπάνε το σκληρό κέλυφος που φιλοξενεί τους πολύτιμους καρπούς. Δεν υπάρχει ούτε ένα παιδί χωρίς σημάδια στο σώμα του, από τραυματισμούς με τα μαχαίρια. Μερικά έχουν χάσει ακόμα και τα χέρια τους, εξαιτίας μίας και μόνο κακώς υπολογισμένης κίνησης. Όταν μάθουν να χρησιμοποιούν τα θανατηφόρα εργαλεία της “δουλειάς” τους, έχουν να αντιμετωπίσουν άλλους κινδύνους. Καθημερινά, χρησιμοποιούν τοξικές ουσίες για να ραντίσουν τις φυτείες, χωρίς ίχνος προστασίας....

Τα παιδιά-δούλοι ονειρεύονται μόνο να αποδράσουν

Όταν τελειώνει η δουλειά της ημέρας, πολλές ώρες αφότου έχει πέσει το σκοτάδι, τα παιδιά τρώνε το φαγητό που τους αναλογεί: καλαμπόκι και μπανάνες. Είναι τα φθηνότερα τρόφιμα που κυκλοφορούν και σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες παιδιών σε ανάπτυξη.

Το βράδυ κοιμούνται πάνω στο ξύλινο πάτωμα. Τα ξημερώματα αρχίζουν πάλι τη δουλειά. Όσα παιδιά επιχείρησαν να αποδράσουν και πιάστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα. Έχουν γίνει ελάχιστες ενέργειες για την καταπολέμηση της σύγχρονης παιδικής δουλείας. Δημιουργήθηκε ένα τυπικό πρωτόκολλο, που αν και ζητά την κατάργηση της παιδικής εργασίας, δεν επέβαλε καμία νομική μεταρρύθμιση. Η Ακτή Ελεφαντοστού είναι ο βασικός παραγωγός κακάο για γίγαντες όπως η Cadbury, η Hershey’s κι η Nestle. Συνεργάζονται πολύ διστακτικά με τις έρευνες της UNICEF, αρνούνται να αποκαλύψουν από που παίρνουν το κακάο τους. Απαγόρευσαν να υπάρχει ταμπέλα στα προϊόντα που θα ξεχώριζε αυτά που είχαν παραχθεί νόμιμα από αυτά που βασίζονταν σε παιδική εργασία, γιατί φοβήθηκαν ότι θα ξεκινούσε ένα γενικό μποϊκοτάζ προς όλα τα προϊόντα κακάο....

"Ν":  δείτε επίσης Cocoa child slavery και Slavery today.

Μια ολόκληρη εξαρτημένη γενιά

Τέλος, ας επισημάνουμε ότι ολόκληρη η γενιά των σημερινών εφήβων και παιδιών (και πάμπολλοι ενήλικες φυσικά) βρίσκονται σε κατάσταση κανονικής εξάρτησης από τα «έξυπνα τηλέφωνα» που έχουν στην τσέπη τους, τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι τηλέφωνα αλλά ηλεκτρονικοί υπολογιστές τσέπης. Ας αναζητήσουμε στο διαδίκτυο το άρθρο της Κατερίνας Ράιλυ «Τα Εξαρτημένα Παιδιά του 21ου Αιώνα – Η γενιά που δεν έμαθε ποτέ πώς να ζει», το οποίο μπορεί ο ενδιαφερόμενος να διαβάσει εδώ.

Επίσης το διαφωτιστικό άρθρο του Γιώργου Κουλουρά «Εθισμός στο διαδίκτυο» (εδώ).

Η απάντηση εδώ είναι ότι, κατά τη γνώμη μας, το διαδίκτυο και οι «έξυπνες συσκευές» θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ακριβώς όπως τα ναρκωτικά. Να απαγορεύονται αυστηρά για τα παιδιά. Ακόμη και για σχολικές εργασίες, θα έπρεπε να προτιμάται μια έρευνα στη βιβλιοθήκη. Ειλικρινά, για να μην πω ότι απολύτως τίποτε δεν προσφέρει σ’ έναν ανήλικο το διαδίκτυο, θα πω απλώς ότι θα ήταν σωστό να μην ενθαρρύνεται η χρήση του, γιατί βλέπουμε γύρω μας ότι η νέα γενιά δεν ζει στον αληθινό κόσμο, αλλά στον κόσμο της διαδικτυακής εξάρτησης.

Αποτέλεσμα των παραπάνω, μια γενιά με μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας (άγνοια ακόμη και βασικών στοιχείων της ιστορίας, του πολιτισμού, της γλώσσας και φυσικά της θρησκείας του ίδιου του λαού και του τόπου της) και σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες ποικίλης φύσεως. Μια γενιά προγραμματισμένη στην εντέλεια για να γίνει κουρδισμένα ανθρωπάκια χειραγωγήσιμα από τις πολυεθνικές, τους «άρχοντες του αιώνος τούτου», ως ανυπεράσπιστοι εργαζόμενοι και απελπισμένοι, εθισμένοι καταναλωτές ταυτόχρονα.

Ποιος θα τους υπερασπιστεί; Αφήνω το ερώτημα αυτό να απαντηθεί από την αγία μας Εκκλησία και κάθε πνευματικό άνθρωπο – οι υπερασπιστές πάντως αυτού του λαού (ολόκληρου του δυτικού κόσμου, ή μάλλον όλου του κόσμου) στο νέο μεσαίωνα, στον οποίο βυθιζόμαστε, αναζητώνται…

 

From the Orhtodox Church of Zambia, ON THE REMEMBRANCE OF ADAM’S EXILE FROM / Our Journey to Pascha (Easter) 2021!...

Orthodox Metropolis of Zambia

In the name of the Father, and the Son, and the Holy Spirit!

The events that we remember today determined very much in the life of all humankind and for each of us. Adam’s exile, his exile from Paradise, is what the Church calls that terrible event. It relates directly also to us, and to our very close relatives—Adam and Eve. They truly are closely related to us—after all, their blood flows in our veins. Each of us has them as his ancestors. From them came the whole human race, and all the peoples of the world.

Back then, very long ago, something happened that caused a complete change in the life of all mankind—the fall into sin and the subsequent exile from the place our Heavenly Father, the Lord God, had originally appointed the entire human race to live, perfect itself, and ascend to God. In the Bible this beautiful place is called Eden. It was located on the territory of today’s Iraq, between the Tigris and the Euphrates. It is from there that our ancestors Adam and Eve were supposed to fill the whole world with their offspring.

But something happened that was—I wanted to say, “irreversible”, but no, it is not irreversible but it is a terrible and tragic event in the history of the family of man throughout the world. Adam was created free; as the image and likeness of God he could choose the path of life he considered best. This was either the path offered to him by God—the path of filial, grateful obedience proceeding from trust, love, and the contemplation of divine beauty and the beauty of the primordial world, is indescribable in human words. This was the path of striving for God.

But there was also something else. It was also obedience—because youthful man could not but be in the disciple stage—but obedience to a deceiver, a murderer and evil-doer, the devil.

The Lord God bestowed free will upon Adam, as He also has upon you and me. This is a very great but also very responsible gift. As a test of free will, as a confirmation of faithfulness to the Father, in Paradise grew the tree of the knowledge of good and evil. Of course it was also intended for man, but the Lord foretold that the time had not yet come for young Adam to know about good and evil. He was not strong enough yet, had not achieved perfection, and therefore if he were to eat of that tree he would die.

Adam lived in a world of divine perfection, in communion with his Father and Creator, and really did not know anything about an incomparably lower word—about another, as we now understand, variation in the development of human history, where alongside the good would triumph evil, sickness, sorrow, injustice, deceit, and suffering.

Satan, the devil, offered him and his wife: If you eat of this tree you will be like gods. Immediately! And Adam in fact had that goal, to be like God. He was created in the image and likeness of God, and in perfecting himself he was going in that very direction. But satan said, “Why wait? Do it now. Eat of the forbidden fruit and you will immediately be like god!” The heirs to that temptation and falsehood are right next to us now.

But then in Eden happened something that was of course incomparably more that that. People not only not only disobeyed God, they chose, be it rashly or be it unthinkingly, but they chose the most terrible path that can possibly be imagined on this earth—opposition to the will of God. And what in this world can go against God’s will? Nothing—it’s impossible to go against the will of God! Going against the will of the All-Sovereign, Almighty God is death. And that is what our ancestors, our fore-parents Adam and Eve condemned us to: death.

The devil knew very well about this; he himself was already in a state of eternal death, eternal corruption and evil, and therefore his main goal was to draw the first people and the entire future race of man into his death.

But contrary to the fallen spirits, goodness remained in the human soul. Goodness no longer exists with the fallen spirits. There are completely dedicated to evil, to opposing God. Goodness remained in man even after the fall, but opposition to it and evil were introduced into our essence. The apostle Paul in his Epistle to the Romans says, “I am a wretched man; the good that I want to do, I can’t do, I don’t have the strength for it or the will; although I understand with my mind that I love and want to do good. But my passions and my flesh dispose me toward doing the evil that I do not want to do” (cf. Rom. 7:15–24).

So, people should inevitably have perished, crashed to their death against the crag of resisting God’s will. But the Lord, who desires that all should be saved and come to the knowledge of the truth, out of His infinite love for man whom He created, for the future human race, for each of us (after all, the Lord having created Adam, in His omnipotence and omniscience also created and loved all of his multitudinous descendants), chose a different path for people. Although it was was long, difficult path, it was the mankind’s salvation from eternal death. How did this salvation begin?

In the Bible we read that the Lord clothed them in garments of skin and cast them out of Paradise. What is this? How should we understand this “exile from Paradise?” Well, that is just how our salvation began. But what are the “garments of skin?” Just lower your eyes and take a look at yourselves. Our body is that very garment. Man’s current body is completely different from that subtle spiritual body in which the first Adam was clothed, as the holy fathers of our Church write. And now let’s take a look at our souls… We will see them filled with passions and sins. As it turns out, our physical and spiritual countenance is that very state of “exile from Paradise”. But when man was in Paradise he had a completely different body and a different, undamaged soul.

When Adam let the spirit of rebellion into his heart, the spirit of the devil, he could no longer live as he did before the face of God. This duplicity, this communion with the devil and death simply began to tear him apart. Remember, in the Bible is described how after Adam and Eve had tasted of the fruit of the tree of the knowledge of good and evil, they literally broke their heads running and hiding when they heard the voice of God. They could not bear the presence of God, and essentially cast their own selves out of Paradise before the Lord God exiled Adam from the Garden of Eden.

The Lord sent man, His creation, on a long road with one aim—to save him from eternal death. And He Himself, in the person of His only Son of one essence with the Father, our Lord Jesus Christ, also sets off on the road to meet the that prodigal son, so that albeit not right away, perhaps after a long time, at the price of the Lord Jesus Christ’s suffering and death—that is of His own Self—to bring that salvation to completion.

This is what we are remembering today. In the hymns at the Vigil we sing: Adam sat outside of paradise and wept over his fall, weeping with belated tears. Each one of us has also had no few incidents after Adam when we have had to weep over our sins. However, fortunately we see how the Lord Himself in his mercy turns even these sins to our salvation. And the Lord God uses the very falls of mankind themselves for man’s repentance and transformation. Adam of course wept not just for himself alone but for his multitudinous descendants, amongst whom are you and me. He saw to what he had condemned billions of people, and that not all of them, not even thanks to the Lord Jesus Christ’s sacrifice on the Cross, will be saved.

To this ancient and yet personal history that is repeated with each one of us, in our own personal fate, the Holy Church returns on the eve of Great Lent. Our entrance into fasting and repentance begins from this point of the fall into sin when we cast our own selves out of Paradise and into our common grievous, fallen state.

We will yet talk much more about the fast, about how to pass through it profitably. But today we read the Gospel where in simple words it spoke of how if we forgive our neighbor his sins with all our heart, then the Lord will forgive us. it is simple, that’s true. But this commandment is divine. Just look—the Lord demands very much from us, He invites us to do something that each one of us is capable of doing—forgive with all our heart, and by this to be like God. The Lord out of His mercy forgives each person who repents of any sin.

Also in today’s Gospel we heard: Do not gather treasures on earth, treasures for our garments of skin, which get sick and old, torment us and are tormented themselves over the whole course of our lives. Do not gather treasures for them—gather treasures there, in Eden, in that country of which we really are the heirs but have simply forgotten about it our didn’t know. In that country out of which our ancestors where exiled but where we are intended to settle. And not only in Eden, but in the infinitely more perfect than Eden New Jerusalem, as it is called in the New Testament. Each person who makes the effort should return not only to the original state before fall, but even more, should become the heir of God Himself. This is what the Lord God created man for. It is no accident that Adam was tempted by the promise to become “like god”. For this is after all God’s aim for man—to raise each one filled with faith in Christ to infinite divinity. This is the very goal of creation.

We can’t say everything about this all at once. But Great Lent is a marvelously convenient time to delve into the questions of spiritual life. Let us labor, make an effort to gain knowledge, to repent, and to change our lives, for the salvation of our souls and to unite with God; to correct our errors to the best of our ability, and through this, to at least some extent correct the error of our Forefather.

This evening will be the rite of forgiveness at what will already be Great Lenten Vespers. Each of us should spend Great Lent according the rule of the Church. The goal of the fast is not the harsh fulfillment of the rules, but rather the struggle with our passions. It is to cast the spirit of resistance out of our souls—that same spirit that entered into us in Eden.

We will be serving the Passion service on Sunday evenings this Lent beginning from the second Sunday. The Liturgy of the Presanctified Gifts will be served each Wednesday and Friday. I will remind you that the first Liturgies of the Presanctified Gifts during the coming week are intended for the sick. Not everyone should receive Communion on those days, but only those who unable to fast strictly until Saturday. But those Orthodox Christians who are healthy and able to fast strictly until Friday may go to confession on Friday, and the whole Orthodox world receives Holy Communion on Saturday and Sunday. I will remind you once again that that the first week of Great Lent is a time designated for very strict fasting, repentance, and preparation for Communion. In ancient times, only very ailing people fasted only the first two days, and received Communion on the third, because they were simply physically unable to fast until Friday. It was for them that the Liturgy of the Presanctified Gifts was instituted on Wednesday. But if you are able to stand through seven hours of services each day for a week, and at home to read five kathismas of the Psalter and all the canons and rule before Communion, then thank God for your excellent health and dedicate this week to nothing other than repentance. Receive Communion at the Liturgy of St. John Chrysostom or St. Basil the Great [on Saturday or Sunday]. Then next week, any of you can receive Communion at the Liturgy of the Presanctified Gifts.

Greetings with the feast! Greetings with the beginning of Great Lent! 

Forgive as You Wish to Be Forgiven

“If ye forgive men their trespasses, your heavenly Father will also forgive you; but if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses.”

This is how today’s Gospel today begins. Why does it begin this way? You may ask: what has this to do with fasting? It is linked, very closely, as there is also a very close link between fasting and the end of this Gospel, where fasting is not spoken of, but the amassing of riches, not on earth but in heaven, where moth and rust do not corrupt, and where thieves do not steal. For when fasting is understood in a true, Christian sense, and not in a legalistic, pharisaical way, then the forgiving of insults and abstaining from covetousness are a fast, and this most important fast, or, if you wish, the greatest fruit of fasting. For indeed, there is very little value in abstaining from food without abstinence from returning of insult for insult and the illusion of earthly riches.
The Lord does not order us, with the power of authority: forgive men their sins! He leaves it to our free choice, to forgive or not. He will not violate our freedom, to force us to do something, for then, our action would not be ours but His, and, it would not have the value that it would have if we did it freely and willingly. It is true that He does not command with the power of authority, but he does point out to us what will otherwise overtake us:
“Neither will your Father forgive your trespasses.” And who will forgive us our sins if God won’t? No-one, either in heaven or on earth; no-one at all. Men will not forgive us, because we do not forgive them, and God will not forgive us because men do not forgive us.

(Bishop Nikolaj Velimirović, Homilies: Volume I, pg 127)

Catechetical lessons in the Orthodox Church of Zambia

Maphunziro a katekisimu mu Tchalitchi cha Orthodox waku Zambia. 

(Orthodox Christian Metropolis of Zambia)

13th March 2021

FRIDAY OF CHEESE FARE - Chirundu

With the blessings of Archbishop of Zambia Ioannis , today Friday on the week of Cheese - fare Catechetical lessons continued in Chirundu to prepare the community for Great Lent.
Continue praying for us as we go into this period of repentance that the Lord our God to be with us.

Father Arsenios
Father Antonios

CHEESEFARE WEEK

Cheesefare week, the last full week before Great Lent .
This week, we read the readings and attend the services, to get-us ready for Great Lent.
We fast all week, but in the most unique way of the entire year, fasting from meat only, with all other foods being allowed. We are fasting every day, but only “partially” and we even eat cheese and other milk products on days we normally would not throughout the year, such as Wednesday and Friday.

We are using the Triodion in Vespers and Matins at all services, and its content definitely is Lenten in tone.

On Wednesday and Friday, we do not celebrate the Divine Liturgy, just as in Great Lent we do not celebrate it on most weekdays. The readings on Wednesday and Friday are of a Lenten character; we do not read the usual Epistle and Gospel, but instead read from the Old Testament. We follow the Lenten format of having a reading during the Sixth Hour and Vespers.
Daily Vespers on Tuesday, Thursday and Friday begin in a “non-Lenten” way just as during the rest of the year, but the end of Vespers is ”Lenten” with the usual prayers with bows after the Aposticha, and the prayer of St Ephrem.
Wednesday and Friday Vespers are Lenten in tone, with an Old Testament Reading, and the prayer of St Ephrem, but the ending is non-Lenten in tone.
The quintessential prayer of Great Lent, the “Prayer of St Ephrem”, is said at every weekday Vespers beginning on Tuesday evening.
Another aspect of the week that makes it seem more “Lenten” is the content of the Gospel readings. They are all concerning the day of the Lord’s passion. We will return to these readings during Holy week.

Faithful, let us receive with joy the divinely-inspired announcements of lent!

let us prepare ourselves through fasting for the master’s communion in zion!

Let us wash ourselves with tears of purification; Let us pray to behold the fulfillment of pascha, the true revelation!

Let us prepare ourselves to adore the cross and resurrection of Christ our God!

Do not deprive us of our expectation, Lover of mankind!

 

Congo: Prostitute baptized an Orthodox Christian two hours before she passed away...

 

Goma, the capital of North Kivu province in the eastern Democratic Republic of the Congo (from here)

From the Mission in Congo, by the Missionary Society "Saint Kosmas the Aetolian" of Thessaloniki

=====================================

Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe – Misión Ortodoxa – Missão Ortodoxa – Missione Ortodossa – православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 – रूढ़िवादी मिशन

Missionary Society "Saint Kosmas the Aetolian"

ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Κονγκό: Ιερόδουλη βαπτίστηκε Ορθόδοξη Χριστιανή δύο ώρες πριν πεθάνει!... [translation from Greek A.N. (oodegr.com)]

“...It was six in the afternoon. It was already dark when a young woman unknown to me was knocking persistently on the door of my house waiting for me to open it. I responded, and I asked her what she wanted.

-Father, I want you to read me a blessing.' She looked very upset, she spoke abruptly. She did not tell me many things, she just asked me to pray for her. We went into the church and I read a blessing over her. She departed without saying a word, not giving me any other information about her life, nor explaining why she wanted me to read her a blessing.  Three days later, she came to me again. She again asked me to pray for her. We entered the church, I read a blessing over her, and, when I finished, she asked me:

-Father, are you afraid of me?'

-No, I replied.

Her face was much calmer than before. She again departed without a word, with her head bowed down.

Three days passed and she once again came to me, late at night. When I read the blessing over her, I asked her to not come so late. She looked at me and I noticed her eyes were full of tears... She said to me:

-Father, I am a prostitute, this is my job. I do not move about during the day, because everyone knows who I am and I am ashamed to be seen in public. That's why I came and came again in the evenings.  I come to you because I feel good when I enter the Church. I want to tell you that the first time I came here, I felt an inexplicable force inside me and that night I did not sin. I have nothing to do with the Church, nor am I Orthodox.

After that, she departed and I never saw her again. Sometimes I would ask the church guard if he had seen that young woman circulating in our city, and he always replied in the negative.

Six months passed, and one afternoon she came again, this time her body supported by a friend. She smiled when she saw me. I recognized her immediately. I brought her in, and made her lay down on a bench that we had in the Church. As her friend explained to me, she had asked for her help, saying:

-I want you to take me to the Orthodox Church, with the many ringing bells. I want you to take me there today, not tomorrow!

I looked at her and she said:

-Bless me, Father, bless me.

I immediately thought of something, so I asked her:

-Do you want me to baptize you, to become a Christian?

She replied:

-Yes, Father, you will give me much joy if you baptize me. God will help me.

I began the preparations for Holy Baptism. I also gave her a baptismal gown, and she put it on. After reading the Catechism, I baptized her, “In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit”, and I gave her the name Georgia. I also put a Cross around her neck; then I brought out the portion of Holy Communion that is kept in the Artophorion and she received Holy Communion. Her face was calm and happy.

She said:

-Father, I thank you very much. I give glory to God for this moment, which made me worthy to be baptized. The doctors were tired of my illness and they told me to go home. I beg God to forgive me for everything that I have done in my life. Please, father, I want to take this baptismal gown with me, so that they can dress me with it when I die. I do not want anything else!

I was amazed at hearing these words and gave her the gown. Her friend thanked me, she took Georgia and they departed. As they left, I looked at the time: it was 6:30 in the afternoon. Two hours later, I was informed that Georgia the prostitute had fallen asleep! God had called her into His heavenly Kingdom!

Our God is just. He had prepared her in a way that our mind cannot grasp. People spoke very badly of her; everyone regarded her as garbage - but not her Creator. We buried her, wearing her baptismal gown and the Cross that I put around her neck... How beautiful was our Georgia!

God’s notion of justice is one thing, and man’s idea of justice is entirely different. God does not desire the loss of a single soul, as long as they acknowledge Him as their Savior and Redeemer.

The event of Georgia’s baptism and her death was narrated to us in a letter by Father Chariton Musungayi [photo] from Goma in the Eastern Congo.

 

See also

African Women

Democratic Republic of Congo 

Orthodox Democratic Republic of Congo 

Beginning of Great Lent - The forgiveness at the very center of Christian faith and of Christian life

A CLOSER INSPECTION OF EXCUSES - A Sermon for Judgment Sunday

Forgiveness - The Hardest Love of All

 

Christian life means forgiveness  

 

Love the sinner, hate the sin

 

St. Augustine (June 15): "love the sinner, hate the sin"

 

Η εφιαλτική πραγματικότητα του Κρού Μπέι και το νέο σχολείο της Ιεραποστολής (Σιέρρα Λεόνε)

Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"

Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe – Misión Ortodoxa – Missão Ortodoxa – Missione Ortodossa – православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 – रूढ़िवादी मिशन

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018. Ήμασταν ήδη μια εβδομάδα στη Σιέρρα Λεόνε, προσκεκλημένοι του Ιεραποστόλου πατρός Θεμιστοκλή Αδαμόπουλου. Είχαμε συγκλονιστεί από τις αλλεπάλληλες εικόνες ανθρώπων σε κατάσταση έσχατης ένδειας. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η επίσκεψη που είχε οργανώσει ο πατήρ Θεμιστοκλής στην παραγκούπολη του Κρου Μπέι θα ήταν πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Η συνοικία Κρου Μπέι όπου χτίστηκε το νέο σχολείο της ορθόδοξης ιεραποστολής

Όταν φτάσαμε στον συνοικισμό και αρχίσαμε να οσφραινόμαστε τη βαριά μυρωδιά της ατμόσφαιρας, συνειδητοποιήσαμε την χαώδη διαφορά ενός ντοκιμαντέρ για την Αφρική που παρακολουθείς αναπαυτικά μέσα στην άνεση του σπιτιού σου, όσο ρεαλιστικό κι αν είναι, από τη ζωντανή, εφιαλτική πραγματικότητα, η οποία σε τσακίζει, σε διαλύει, σε κάνει να αισθάνεσαι ένοχος γι’ αυτό που είσαι, για τις όποιες μικρές ή μεγάλες ανέσεις απολαμβάνεις.. Να νιώθεις αίσθημα μεγάλης αδικίας να σε πνίγει.

Καθώς προχωρούσαμε σοκαρισμένοι, φτάσαμε στην γέφυρα του Τζώρτζ Μπρούκ. Οι σκηνές που αντικρίσαμε ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Ένας κατάμαυρος χείμαρρος αποβλήτων κυλούσε αργά κάτω από τα πόδια μας, ανάμεσα σε τόνους απορριμμάτων, δημιουργώντας αφόρητα αποπνικτική ατμόσφαιρα, την οποία επέτειναν δεκάδες χοίροι που περιφέρονταν ελεύθεροι ανάμεσα στα σκουπίδια και μέσα στα λύματα. Στις όχθες του, σειρά νοικοκυριών στεγασμένων σε παράγκες φτιαγμένες από σκουριασμένες λαμαρίνες δημιουργούσε εφιαλτικό σκηνικό. Άνθρωποι περιφέρονταν ανάμεσα στα σκουπίδια, μέσα στα λύματα και δίπλα στους περιπλανώμενους χοίρους, ενώ παιδιά έπαιζαν με αντικείμενα που είχαν μαζέψει από αυτά ή με αυτοσχέδιους αετούς που είχαν φτιάξει, σχίζοντας με τα δόντια τους σακούλες από τα σκουπίδια.

Απέναντι από τη γέφυρα ανοιγόταν μία αλάνα και δεξιά της ένα καταθλιπτικό κτήριο που έμοιαζε με κρατητήριο. Για να μπεις σ’ αυτό, έπρεπε να υπερπηδήσεις φράχτη από τσιμεντόλιθους που εμπόδιζαν τα μολυσμένα νερά του Τζώρτζ Μπρούκ να πλημμυρίσουν τον χώρο κατά την μακρά περίοδο των βροχών. Όπως πληροφορηθήκαμε, ήταν το Δημοτικό Σχολείο του οικισμού, το οποίο είχε κτίσει μία μη κυβερνητική φιλανθρωπική οργάνωση πριν από μερικά χρόνια.

Δρασκελώντας τον φράχτη, μπήκαμε στο σχολείο. Το καταθλιπτικό περιβάλλον, που περισσότερο θύμιζε κελί φυλακής παρά σχολείο, σε συνδυασμό με την άθλια κατάσταση του εσωτερικού του κτηρίου μας είχε αφήσει άφωνους. Σκεφτόμασταν τι μάθημα να έκαναν τα δυστυχισμένα αυτά παιδιά σ’ έναν τέτοιο χώρο, σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον.

Ο πατήρ Θεμιστοκλής κοιτούσε θλιμμένος γύρω του και σε μία στιγμή τον ακούμε να μονολογεί: «Να είχα τα χρήματα να αναλάβει η Ιεραποστολή αυτό το σχολείο, να δώσουμε σ’ αυτά τα τόσο πονεμένα κι αδικημένα παιδιά μία ελπίδα…!» και απευθυνόμενος σε μας λέει: «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτά τα παιδιά;» Το έλεγε κι ένας βαθύς πόνος έβγαινε από την καρδιά του. Αυθόρμητα απαντήσαμε: «Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, πάτερ».Κάναμε έναν πρόχειρο οικονομικό προϋπολογισμό του έργου κι αρχίσαμε να μοιραζόμαστε το άπιαστο όνειρό μας με τους συνανθρώπους μας στην Ελλάδα. Και το θαύμα έγινε. Μέσα σε πέντε μήνες συγκεντρώθηκε όλο σχεδόν το ποσό που απαιτούνταν για να ξεκινήσει το έργο.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018. Έντεκα μήνες ακριβώς από την πρώτη επίσκεψή μας στην παραγκούπολη Κρού Μπέι, μας αξίωσε και πάλι ο Θεός να βρισκόμαστε εκεί για την θεμελίωση του σχολείου.Σήμερα το καταθλιπτικό εκείνο κελί-σχολείο αποτελεί παρελθόν. Κατεδαφίστηκε. Στην θέση του ανεγείρεται ένα λιτό σύγχρονο καλαίσθητο κτήριο επτά αιθουσών, που θα ανταποκρίνεται πλήρως στις εκπαιδευτικές ανάγκες των διακοσίων και πλέον μαθητών, πού κατά την ερχόμενη σχολική χρονιά συν Θεώ θα το γεμίσουν χαρούμενες φωνές.

Η νέα πρόκληση που ανοίγεται τώρα μπροστά μας είναι η λειτουργία και η συντήρηση του έργου. Στο χέρι μας είναι να καταστεί το έργο αυτό φωτεινός φάρος, που θα δώσει ελπίδα στους ανθρώπους της τόσο υποβαθμισμένης αυτής περιοχής και θα τους βοηθήσει να δουν το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Στο χέρι μας είναι να μην μείνει κανένας μαθητής του σχολείου ούτε μία ημέρα χωρίς εκπαίδευση και φαγητό.

Ι. Περράκης

Στηρίξτε την λειτουργία και συντήρηση του σχολείου στο Κρου Μπέι, στη Σιέρρα Λεόνε :

http://www.ierapostolos.gr/support.php

Σχολείο Κρου Μπέι

Σε λιγότερο από δύο χρόνια, σε μια από τις πιο εξαθλιωμένες περιοχές του πλανήτη μας, την παραγκούπολη Κρού Μπέι στην πρωτεύουσα Φριτάουν της πάμφτωχης Σιέρρα Λεόνε, με δωρητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό ολοκληρώσαμε την ανέγερση ενός σύγχρονου Δημοτικού Σχολείου που θα ανταποκρίνεται πλήρως στις εκπαιδευτικές ανάγκες των δασκάλων και των διακοσίων και πλέον μαθητών που την ερχόμενη σχολική χρονιά θα το πλημμυρίσουν με τις παιδικές τους φωνές.

Ψυχή αυτής της μεγάλης προσπάθειας ήταν ο συνεργάτης μας και καθηγητής Θεολογίας του 1ου Γυμνασίου Χαλανδρίου κ. Ιωάννης Περράκης ο οποίος επισκεπτόμενος δύο φορές την Σιέρρα Λεόνε και αντικρίζοντας την ζοφερή εικόνα του Κρου Μπέι ξεκίνησε την συγκέντρωση χρημάτων ευαισθητοποιώντας φίλους και γνωστούς. Μέχρι σήμερα δαπανήθηκαν ενενήντα χιλιάδες ευρώ και υπολείπεται ο εξοπλισμός του Σχολείου που θα κοστίσει δέκα χιλιάδες ευρώ.

Το έργο αυτό είναι καθοριστικής σημασίας για την περιοχή αν αναλογιστεί κανείς ότι διαγράφεται μία νέα πορεία για τα παιδιά των ευάλωτων αυτών κοινωνικών στρωμάτων που η μοίρα τα έφερε να ζουν σε πάμφτωχες κοινότητες. Παρόμοια προγράμματα στηρίζει ο Οργανισμός μας και σε άλλα υπανάπτυκτα κράτη.

Μέλημά μας τώρα είναι να στηριχθεί η λειτουργία αυτού του τόσο σημαντικού έργου. Να καλύπτουμε σε μόνιμη βάση τα λειτουργικά έξοδα, τους μισθούς των δασκάλων, το αναγκαίο εκπαιδευτικό υλικό, την καθαριότητα και την καθημερινή σίτιση των παιδιών.

Βασιζόμενοι στην αστείρευτη αγάπη όλων των συνανθρώπων μας και στην δική σας προαίρεση, παρακαλούμε να στηρίξετε και αυτήν την προσπάθεια.

Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"

Επίσκεψη του Υπουργού της Εκπαίδευσης της Σιέρα Λεόνε στο σχολείο του KrooBay με 250 μαθητές !!! Group photo with the Minister of Education outside our new Mission school in KrooBay including Deaconess Mary.

KrooBay School, Siera Leone, February 2021

The Minister of Education, Dr. David Sengeh visiting orthodox christian mission School in KrooBay as part of his birthday celebration which included free lunch for approx. 250 pupils

Bridge over troubled waters leading to new orthodox mission School in KrooBay, Siera Leone

https://www.facebook.com/realRevThemi

Δείτε επίσης 

π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος από Σιέρρα Λεόνε, ομιλία στην Αθήνα (βίντεο)

Από άθεος ροκάς - > ιεραπόστολος με μεγάλο κοινωνικό έργο (αναλυτικά η ιστορία του π. Θεμιστοκλή)

Επίσκεψη στη Μητρόπολη των ηρώων (Σιέρρα Λεόνε)

Άρθρα για την ιεραποστολή στη Σιέρρα Λεόνε 

Orthodox Sierra Leone (ενότητα)

Η σελίδα του π. Θεμιστοκλή στο Facebook

2020 - Documentary on the Orthodox Church & Fr Themi in Sierra Leone

Sierra Leone - Poverty, diamonds, war & the Orthodox Church
Fr. Themi: The Atheist Rocker Who Became an Orthodox Priest and Missionary In Africa
Interview With Father Themi Adamopoulo on Orthodox Missionary Work in Africa Videos from Sierra Leone – There the Orthodox Christians fighting for a better world...
Fr Themi Adamopoulo, talk al little about his trip from Atheist to Christianity...