Τρίτη 31 Αυγούστου 2021

A voice from Zambia about St. John the Forerunner, self-knowledge & the spiritual homeland of the person




Orthodox Metropolis of Zambia

In the Name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, one God. Amen.

St. John knew who he was. Self-knowledge, say some of the Holy Fathers, is the greatest of all the spiritual gifts. He was the Forerunner, the last prophet of the coming Messiah, that is, of the Old Testament. Most of all he knew who he was not. He was not the Messiah.

IN THOSE DAYS, as John was finishing his course, he said, "What do you suppose that I am? I am not he. No, but after me one is coming, the sandals of whose feet I am not worthy to untie."

Today we remember John’s martyrdom as an end, but also as a beginning. Endings do not close doors, they open doors. John finished his course just as the public ministry of Jesus began. There was no more need for a forerunner. The Messiah had come.

The Baptist’s brought a message of repentance based on the Law of Moses, but Jesus calls us to a deeper repentance based on Grace and Truth. It is not simply a repentance of deeds, but of intentions; a transforming repentance that reaches from the exterior to the interior, to the deepest levels of human being, conscious and unconscious.

“Thou shalt not kill,” The Law of Moses says. The Lord says, thou shalt not be angry for anger is the seed of murder. Unattended to it leads to death. The Law says, “Thou shalt not commit adultery.” The Messiah says, thou shalt not even entertain lust in your heart for lust is the seed of adultery.

Our hearts and minds are storehouses of seeds, both for good and for ill. Repentance means to make a selection between them and to choose to plant and nurture only those that are good. St. Maximus the Confessor taught that the commandments of God are for the transformation of chaos into order. Sinful actions are the sign of a disordered life, of a heart filled with the fruit of unhealthy seeds. Holiness is the sign of an ordered life, of a heart filled with good and wholesome fruit.

Thus, repentance is not only for the confession of exterior sins, but even more for the discovery and confession of the turmoil within: distracting thoughts, tumultuous emotions, fear, poisonous, unrelenting sorrows, and the subconscious conditioning that moves us without our knowledge to act and react as we do like slaves to an evil master. We must be purified of everything that disturbs the soul. “Blessed are the pure in heart, for they shall see God.” St. Isaac puts its this way:

“Purify yourself and you will see heaven in yourself. In yourself you will see angels and their brightness, and you will see their Master with them and in them…

The spiritual homeland of the person whose soul has been purified is within. The sun that shines there is the light of the Trinity. The air breathed by the entering thoughts is the Holy Spirit the Comforter. With the person dwell the angels. Their life, their joy, their cause for celebration is Christ the light of the Father’s light. Such a person rejoices every hour in the contemplation of his soul, and marvels at the beauty that appears, a hundred times brighter than the brightness of the sun…That is the kingdom of God hidden within us, according to the words of the Lord.”

If our spiritual practice is not leading us to a deepening and daily transformation from the inside out, then it is weak and ineffectual. If so, it is a sign that we have missed the message of the Gospel and must be open to seeing anew what we thought we understood. The spiritual life is a continual movement from death to life, from darkness to light, from turmoil to peace. There is a path from sin and the misery it causes available to us, but it is a road that demands our all. We are not called by the Lord to simply give all that we have, but to give all that we are. That includes everything, bad good, bad, and indifferent on every level of human consciousness. As St. Isaac also reminds us, the human heart is an infinitely deep chasm filled with angels and demons. To ascend to heaven is to descend into its depths and allow the light of Christ to penetrate each and every corner.

It is He who leads us, from level to level, healing, exorcizing, cleansing strengthening all the good that is there. This is the way of the Cross, the road to purification after which, writes St. Maximus, the Lord Himself can be born in us just as He was in His Virgin Mother.

John the Baptist Beheaded (Mark 6:14-29)

English, Russian and Ukrainian

Orthodox Metropolis of Zambia (holy icon from here)

 

14 King Herod heard about this, for Jesus’ name had become well known. Some were saying,[a] “John the Baptist has been raised from the dead, and that is why miraculous powers are at work in him.”

15 Others said, “He is Elijah.”

And still others claimed, “He is a prophet, like one of the prophets of long ago.”

16 But when Herod heard this, he said, “John, whom I beheaded, has been raised from the dead!”

17 For Herod himself had given orders to have John arrested, and he had him bound and put in prison. He did this because of Herodias, his brother Philip’s wife, whom he had married. 18 For John had been saying to Herod, “It is not lawful for you to have your brother’s wife.” 19 So Herodias nursed a grudge against John and wanted to kill him. But she was not able to, 20 because Herod feared John and protected him, knowing him to be a righteous and holy man. When Herod heard John, he was greatly puzzled[b]; yet he liked to listen to him.

21 Finally the opportune time came. On his birthday Herod gave a banquet for his high officials and military commanders and the leading men of Galilee. 22 When the daughter of[c] Herodias came in and danced, she pleased Herod and his dinner guests.

The king said to the girl, “Ask me for anything you want, and I’ll give it to you.” 23 And he promised her with an oath, “Whatever you ask I will give you, up to half my kingdom.”

24 She went out and said to her mother, “What shall I ask for?”

“The head of John the Baptist,” she answered.

25 At once the girl hurried in to the king with the request: “I want you to give me right now the head of John the Baptist on a platter.”

26 The king was greatly distressed, but because of his oaths and his dinner guests, he did not want to refuse her. 27 So he immediately sent an executioner with orders to bring John’s head. The man went, beheaded John in the prison, 28 and brought back his head on a platter. He presented it to the girl, and she gave it to her mother. 29 On hearing of this, John’s disciples came and took his body and laid it in a tomb.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

От Марка 6:14-29
New Russian Translation
Ирод убивает Иоанна Крестителя
14 Об Иисусе услышал царь Ирод, поскольку имя Иисуса становилось все более известным, и некоторые говорили:

– Это Иоанн Креститель воскрес из мертвых, и поэтому в Нем такая чудодейственная сила.

15 Другие говорили, что это Илия. А третьи утверждали, что Он пророк, подобный пророкам древности. 16 Услышав эти разговоры, Ирод решил:

– Это Иоанн, которого я обезглавил, он воскрес из мертвых.

17 В свое время Ирод приказал арестовать Иоанна и бросить его в темницу из-за Иродиады, жены своего брата Филиппа. Ирод женился на ней, 18 а Иоанн говорил ему:

– Нельзя тебе жить с женой своего брата.

19 Иродиада затаила злобу на Иоанна и хотела убить его. Однако она не могла ничего сделать, 20 потому что Ирод боялся Иоанна, зная, что это справедливый и святой человек, и берег его. Слушая Иоанна, Ирод приходил в смущение, но тем не менее, ему нравилось его слушать. 21 Наконец Иродиаде представился подходящий случай. Ирод в день своего рождения устроил пир для своих приближенных, военачальников и самых уважаемых людей Галилеи. 22 Дочь Иродиады вошла к ним и танцевала, и так понравилась Ироду и возлежавшим за столом гостям, что царь сказал девушке:

– Проси у меня чего хочешь, и я дам тебе! – 23 и поклялся ей: – Чего ни попросишь, все дам тебе, хоть половину моего царства.

24 Девушка пошла к матери за советом:

– Чего мне просить?

А та сказала:

– Проси голову Иоанна Крестителя.

25 Девушка сразу же поспешила к царю и попросила:

– Хочу, чтобы ты сейчас же подал мне на блюде голову Иоанна Крестителя.

26 Царь сильно опечалился, но не решился ей отказать, так как поклялся перед возлежавшими за столом гостями. 27 Он немедленно послал палача и приказал ему принести голову Иоанна. Тот пошел в темницу, обезглавил Иоанна 28 и принес его голову на блюде девушке, а та отдала ее своей матери. 29 Когда об этом услышали ученики Иоанна, они пришли, забрали тело и похоронили его в гробнице.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Від Марка 6:14-29

14 І прочув про Ісуса цар Ірод, бо ім'я Його стало загально відоме, і сказав, що то Іван Христитель із мертвих воскрес, і тому творяться чуда від нього.

15 Інші впевняли, що Ілля Він, а знов інші казали, що пророк, або як один із пророків.

16 А Ірод, прочувши, сказав: Іван, якому я голову стяв був, оце він воскрес!

17 Той бо Ірод, пославши, схопив був Івана, і в в'язниці закув його, через Іродіяду, дружину брата свого Пилипа, бо він одружився був із нею.

18 Бо Іван казав Іродові: Не годиться тобі мати за дружину жінку брата свого!

19 А Іродіяда лютилась на нього, і хотіла йому смерть заподіяти, та не могла.

20 Бо Ірод боявся Івана, знавши, що він муж праведний і святий, і беріг його. І, його слухаючи, він дуже бентежився, але слухав його залюбки.

21 Та настав день догідний, коли дня народження Ірод справляв був бенкета вельможам своїм, і тисячникам, і галілейській старшині,

22 і коли прийшла дочка тієї Іродіяди, і танцювала, і сподобалася Іродові та присутнім із ним при столі, тоді цар промовив до дівчини: Проси в мене, чого хочеш, і дам я тобі!

23 І поклявся він їй: Чого тільки від мене попросиш, то дам я тобі, хоча б і півцарства мого!

24 Вона ж вийшла, і спиталася матері своєї: Чого маю просити? А та відказала: Голови Івана Христителя...

25 І зараз квапливо вернулась вона до царя, і просила, говорячи: Я хочу, щоб дав ти негайно мені на полумиску голову Івана Христителя!

26 І засмутився цар, але через клятву й з-за тих, що з ним були при столі, не схотів їй відмовити.

27 І цар зараз послав вояка, і звелів принести Іванову голову.

28 І пішов він, і стяв у в'язниці Івана, і приніс його голову на полумискові, і дівчаті віддав, а дівча віддало її своїй матері...

29 А коли його учні зачули, то прийшли, і взяли його тіло, і до гробу поклали його.

See also

Herod’s best friend!

The Beheading of the holy glorious Prophet, Forerunner and Baptist John (29 August)

The Mystery of the Forerunner

Oxford Historians Find The Bones of St John the Baptist

Mark 6:14-29 - Transforming Our Lives in Christ

 

Κυριακή 29 Αυγούστου 2021

Ακρίδες για δείπνο: Η Μαδαγασκάρη στα πρόθυρα του «πρώτου λιμού λόγω κλιματικής αλλαγής»!

ierapostoli.wordpress.com

Η Μαδαγασκάρη εκπέμπει SOS… Οι Ορθόδοξοι Ιεραποστολικοί σύλλογοι [& κάθε συνάνθρωπός μας] ας βοηθήσουν τις 2 Ορθόδοξες Επισκοπές Νοτίου και Βορείου Μαδαγασκάρης, να σώσουν ζωές!…

Για χιλιάδες Μαδαγάσιους, οι ακρίδες είναι το μόνο που έχει απομείνει (WFP / Tsiory Andriantsoarana)

«Έπειτα από μια τετραετία χωρίς βροχοπτώσεις, πολλοί κάτοικοι της νότιας Μαδαγασκάρης τρέφονται εδώ και μήνες μόνο με ακρίδες και τη λιγοστή βλάστηση που έχει απομείνει.

Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του «πρώτου λιμού λόγω κλιματικής αλλαγής» προειδοποιεί ο ΟΗΕ, καθώς 30.000 άνθρωποι ζουν σήμερα στο μέγιστο επίπεδο διατροφικής ανασφάλειας, το επίπεδο πέντε, και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά.

«Πρόκειται για συνθήκες που παραπέμπουν σε λιμό και οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, όχι σε συγκρούσεις» δήλωσε σύμφωνα με το BBC η Σέλι Τάκραλ του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης του ΟΗΕ (WFP).

«Είναι πρωτοφανές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν κάνει τίποτα που επιδεινώνει την κλίματική αλλαγή. Δεν καίνε ορυκτά καύσιμα […] κι όμως δέχονται το μεγαλύτερο πλήγμα» είπε.

Στο απομονωμένο χωριό του Φαντιόβα, στην επαρχία του Αμποασάρι, οικογένειες έδειξαν σε κλιμάκιο του WFP τις ακρίδες που καταναλώνουν.

«Καθαρίζω τα έντομα όσο καλύτερα μπορώ αν και δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου νερό» είπε η Ταμάρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών.

«Εγώ και τα παιδιά μου τρώμε ακρίδες κάθε μέρα εδώ και οκτώ μήνες επειδή δεν έχουμε τίποτα άλλο και δεν έχει βρέξει για να θερίσουμε ό,τι σπείραμε.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η Μπόλε, μητέρα τριών παιδιών που έχασε τον σύζυγό της από ασιτία. Ανέλαβε επίσης τα δύο παιδιά μιας γειτόνισσας που επίσης πέθανε από πείνα.

«Σήμερα δεν έχουμε τίποτα να φάμε εκτός από φύλλα κάκτου. Τι να πω; Όλη η ζωή μας είναι η αναζήτηση φύλλων κάκτου, ξανά και ξανά» είπε.

Η Μαδαγασκάρη πλήττεται συχνά από ξηρασίες και συχνά επηρεάζεται από το κλιματικό φαινόμενο Ελ Νίνιο. Όμως πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η σημερινή κατάσταση είναι άμεσο αποτέλεσμα της παγκόσμιας θέρμανσης.

«Στην τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για το Κλίμα είδαμε ότι στην Μαδαγασκάρη καταγράφεται επιδείνωση της ξηρασίας. Και αυτό αναμένεται να ενταθεί αν η κλιματική αλλαγή συνεχιστεί» δήλωσε ο Ρόντρο Μπαριμαλάλα, μαδαγάσιος επιστήμονας που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική.

Η ξηρασία στη Μαδαγασκάρη συνδέεται με τη θέρμανση της ατμόσφαιρας, συμφώνησε ο Κρις Φανκ του Πανεπιστημίου της Σάντα Μπάρμπαρα στην Καλιφόρνια, διευθυντής του Κέντρου Κλιματικών Κινδύνων.

Στο έλεος της πείνας δεν βρίσκονται μόνο οι αγροτικές κοινότητες, αλλά και πολλοί κάτοικοι των πόλεων στα νότια της Μαδαγασκάρης. Πολλά παιδιά ζητιανεύουν στο δρόμο για λίγο φαγητό, αναφέρει το BBC.

«Οι τιμές στην αγορά όλο και ανεβαίνουν – τρεις και τέσσερις φορές πάνω» δήλωσε η Τίσνα Έντορ, η οποία εργάζεται στη φιλανθρωπική οργάνωση Seed στην πόλη του Τολανάρο.

«Ο κόσμος πουλάει τη γη του για να βρει χρήματα για φαγητό» είπε.

Πηγή : Το Βήμα ηλεκτρονική έκδοση

Σχετικά άρθρα :

ΣΤΕΓΝΩΣΕ Η ΓΗ ΣΤΗΝ ΤΟΛΙΑΡΑ ΤΗΣ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗΣ – Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"

Τραγική η κατάσταση στη Βόρεια και Νότια Μαδαγασκάρη, λόγω ξηρασίας και πείνας. Δραματική έκκληση από τις δύο Ορθόδοξες Μητροπόλεις/ Επισκοπές Βορείου και Νοτίου Μαδαγασκάρης !


Orthodox Madagascar
Orthodox Christianity in Madagascar
News & articles from the Orthodox Church in Madagascar 
The page of the Holy Diocese of Toliara and South Madagascar 


Madagascar: On the Edge of Poverty

Orthodox Mission in Tropical Africa (& the Decolonization of Africa)  
African Initiated Churches in Search of Orthodoxy...
How “White” is the Orthodox Church?
Ancient Christian faith (Orthodox Church) in Africa
 

Madagascar: Orthodoxy in the Eighth Continent...

Urgent appeal from St Barnabas Orthodox Orphanage & School (Kenya) // Επείγουσα έκκληση από το ορθόδοξο ορφανοτροφείο Αγίου Βαρνάβα (Κένυα)

ierapostoli.wordpress.com

Covid19 is Killing.People are getting used to burials everyday. The government order to interment within 72 hours hold up to date. People are leaving us with an alarming rate. Pray for us.

For example
Kibugi funeral home in Kirinyaga County is a private morgue.
Kibugi funeral home dispatched 67 bodies this morning.
God, just come and save us, don’t hide your face from us, don’t abandon us.
Lord have mercy.


I am so much worried because all preventive measures have been ignored and life is happening as if nothing is wrong.
I am trying to come up with a strategy to have all my children under vitamins to help them cope incase they contract the virus. I have some multivitamins donated to us already. I need more supplies and will have to buy them.
Pray for us.

To help me help the children in my humble orphanage please follow the link below https://orthodoxmissionkenya.org/sponsor-a-child

God bless you
In Christ service
Fr JM Abbah JM Kariuki

*****

Ο Covid19 σκοτώνει. Οι άνθρωποι συνηθίζουν τις ταφές καθημερινά. Η διαταγή της κυβέρνησης για τη διακοπή εντός 72 ωρών επικαιροποιείται. Ο κόσμος μας αφήνει με ένα ανησυχητικό ποσοστό.
Προσευχηθείτε για εμάς.

Για παράδειγμα:
Το γραφείο τελετών Kibugi στην κομητεία Kirinyaga είναι ένα ιδιωτικό νεκροτομείο.
Το γραφείο τελετών του Κιμπούγκι έστειλε 67 πτώματα σήμερα το πρωί.
Θεέ μου, έλα και σώσε μας, μην μας κρύψεις το πρόσωπό σου, μην μας εγκαταλείψεις.
Κύριε δείξε έλεος.
Ανησυχώ πολύ γιατί όλα τα προληπτικά μέτρα αγνοήθηκαν και η ζωή κυλά σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Προσπαθώ να καταλήξω σε μια στρατηγική για να έχω όλα τα παιδιά μου υπό βιταμίνες για να τα βοηθήσω να αντιμετωπίσουν εάν κολλήσουν τον ιό. Έχω ήδη δωρίσει πολυβιταμίνες σε εμάς. Χρειάζομαι περισσότερα εφόδια και θα πρέπει να τα αγοράσω.

Προσευχηθείτε για εμάς.

Για να με βοηθήσετε να βοηθήσω τα παιδιά στο ταπεινό ορφανοτροφείο μου, ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο https://orthodoxmissionkenya.org/sponsor-a-child
Ο Θεός να σας ευλογεί
Στην υπηρεσία του Χριστού
Fr JM Abbah JM Kariuki

https://www.facebook.com/stbarnabasorphanage/

The wonderful and amazing job ( St Barnabas Orphanage and School ) being done by Fr. Methodios Jm Kariuki… Kenyan Orthodox Church.

Τανζανία: Ημερολόγιο αφιερωμένο στους Αγίους της Αφρικής

 

orthodoxianewsagency.gr

Στους Αγίους της Αφρικής αφιερώνεται το Ημερολόγιο του 2021 της Ιεράς Επισκοπής Μπουκόμπας Τανζανίας, που κυκλοφόρησε με τις ευχές και τα συγχαρητήρια του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου.

 

«Το αφιέρωμα αυτό είναι μια προσευχή προς όλους τους Αφρικανούς Αγίους μας, να φυλάξουν την Ορθοδοξία της Αφρικής, να την προστατέψουν και να πρεσβεύουν στο Κύριο, που φιλοξενήθηκε στη γη της Αφρικής, κατά την δίχρονη φυγή Του στην Αίγυπτο, στην αγκαλιά της Υπεραγίας Θεοτόκου και την προστασία του δικαίου Ιωσήφ.
Μια δέηση σε κείνους που στολίζουν το Αλεξανδρινό Αγιολόγιο και είναι το καύχημα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας», γράφει ο Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος Μπουκόμπας, Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μαϊδώνης, παρουσιάζοντας το ημερολόγιο.

«Ο ερχομός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο, έλαμψε «εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας, εδίωξε του ψεύδους το σκότους». Τα είδωλα της Αιγύπτου έπεσαν «μη ενέγκαντά την ισχύν» του παντοδυνάμου Θεού Λόγου.

Από τότε άρχισε σ’ όλη την Αφρική η πτώση των ειδώλων.

Στις μέρες μας η πτώση των ειδώλων μεγάλη και παντού υψώνεται ο Σταυρός της Ορθοδοξίας.

Η ευλογημένη παρουσία της Κεχαριτωμένης Κυρίας Θεοτόκου έκανε την Αφρική «αυλή λογικών προβάτων». Η Παναγία μας έγινε η νυμφαγωγός της Αφρικής με τον Χριστόν. «Άρμοσε» την Αφρική με το Χριστό.

Οι Απόστολοι, με πρώτο τον Ευαγγελιστή Μάρκο, πότισαν με τον αποστολικό κήρυγμα τους «τις αυχμώσες ψυχές» της Αφρικής.
Οι Πατέρες κατάρτισαν «την άμπελον ταύτην», την οποίαν «εφύτευσεν η δεξιά του Υψίστου» με τον ποιμαντικό τους αγώνα και την Θεολογία τους, που ιδιαίτερα καλλιεργήθηκε στην Αλεξάνδρεια και την Καρθαγένη.

Η μακαρία αφρικανική γη «πιάνθηκε με τα αίματα» των χιλιάδων Μαρτύρων.
Οι ροές των δακρύων των αμετρήτων Οσίων ασκητών «εγεώργησε την έρημο» της Αφρικανικής ερήμου.
Αυτά τα κοσμήματα της Εκκλησία μας μας έγιναν οι μεγάλοι ιεραπόστολοι της Αφρικής.

Ναι! Οι άγιοι είναι οι μεγαλύτεροι Ιεραπόστολοι. Εκείνοι μαγνητίζουν τις ψυχές στην Ορθοδοξία. Εκείνοι είναι τα στόματα του Λόγου, που τράνωσαν την πίστη του Χριστού στην Αφρικανική Ήπειρο.

Τους εσχάτους καιρούς, που ώρισε ο Κύριος, έστειλε Ιεραποστόλους στις αφρικανικές χώρες, που συνεχίζουν το κήρυγμα των Αγίων.

***

Ικεσία στους Αγίους της Αφρικής, να φωτίζουν τους συγχρόνους Ιεραποστόλους, για να φωτίζουν με τη σειρά τους τη μαύρη Ήπειρο.
Ικεσία στους Αγίους της Αφρικής, να ενισχύουν τους συγχρόνους ιεραποστόλους, για να ξεπερνούν τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα της Αφρικανικής ζούγκλας.
Ικεσία στους Αγίους της Αφρικής, να ευλογούν το έργο των συγχρόνων Ιεραποστόλων, για να αυξάνει και να πληθαίνει η Ορθοδοξία σ’ αυτήν.
Ικεσία στους Αγίους της Αφρικής, να αγιάζουν τους σύγχρονους Ιεραποστόλους του αφρικανικού αγρού, για να προστίθενται νέοι άγιοι στους ήδη υπάρχοντες.
Η Αφρική, χάριτι Θεού, καρποφόρησε και έδωσε Αγίους και θα συνεχίζει να καρποφορεί και να δίνει αγίους στην Οικουμένη έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν».

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μαϊδώνης

Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος Μπουκόμπας

Δείτε σχετικά, παρακαλώ: 

Άγνωστοι Αφρικανοί άγιοι και μια πρόταση για τις Εκκλησίες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

Ουγκάντα – Κένυα: Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Αφρικής 

Η τιμή του Σίμωνος Κυρηναίου ως αγίου από τους Ορθοδόξους Αφρικανούς της Αμερικής

Ιερείς της Μαύρης Αφρικής

Ο Χριστός στην Αφρική  

Orthodox Mission in Tropical Africa (& the Decolonization of Africa)
African Initiated Churches in Search of Orthodoxy...
How “White” is the Orthodox Church?
Ancient Christian faith (Orthodox Church) in Africa
Eight principal areas of convergence between African spirituality and Ancient Christianity

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2021

Το Κέρας της Αφρικής και η κατάρα του πολέμου


Η ΑΥΓΗ

Η κατάρα του πολέμου και της προσφυγιάς ξαναχτυπά το Κέρας της Αφρικής. Είναι μια από τις πιο βασανισμένες περιοχές της μαύρης ηπείρου. Πόλεμοι, εμφύλιες συγκρούσεις, φτώχεια, πείνα, προσφυγιά έχουν σημαδέψει τις τρεις από τις τέσσερις χώρες της, Αιθιοπία, Ερυθραία, Σομαλία (το Τζιμπουτί είναι η τέταρτη).

Λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Γάλλοι, Βρετανοί και Ιταλοί αποικιοκράτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τα παλιά προτεκτοράτα τους στην περιοχή παίρνοντας μαζί τους λεηλατημένο πλούτο και αφήνοντας πίσω τους αρρύθμιστες εδαφικές διαφορές, τέλεια συνταγή για μακροχρόνιες φυλετικές και εθνοτικές συγκρούσεις.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, Αιθιοπία και Σομαλία ενεπλάκησαν σ' ένα σύντομο αλλά φονικό πόλεμο (με περισσότερους από 12.000 νεκρούς) για τη διεκδίκηση της διαφιλονικούμενης περιοχής του Ογκαντέν, στα βόρεια της Αιθιοπίας.

Μια δεκαετία αργότερα, το 1991, ένας αιματηρός εμφύλιος στην Σομαλία, που θα διαρκούσε ώς το 2012, μετέτρεψε την άλλοτε αναπτυσσόμενη και κοσμοπολίτικη χώρα σε καταρρέον κράτος.

Δύο χρόνια πριν, ο κόσμος χειροκροτούσε την ιστορική ειρηνευτική συμφωνία με την οποία έκλεινε οριστικά το κεφάλαιο μιας άλλης μακρόχρονης σύγκρουσης στο Κέρας της Αφρικής, του τριαντάχρονου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ερυθραίας (1961-1991) ενάντια στην Αιθιοπία, εγκαθιδρύοντας σχέσεις αμοιβαίας αναγνώρισης. Χάρη σ’ αυτή την συμφωνία, ο νεαρός Αιθίοπας πρωθυπουργός Άμπιι Άχμεντ τιμήθηκε πέρυσι με το Νόμπελ Ειρήνης.

Σήμερα, μια νέα σύγκρουση, στην Αιθιοπία αυτή τη φορά, ανάμεσα στην κεντρική κυβέρνηση της χώρας και την ημιαυτόνομη επαρχία του Τιγκράι, στα βόρειο τμήμα της, αναβιώνει την κατάρα του πολέμου στο Κέρας της Αφρικής.

Η σύγκρουση ξέσπασε πριν από ένα δεκαπενθήμερο, ύστερα από μια περίοδο κλιμακούμενης έντασης ανάμεσα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αντίς Αμπέμπα και το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Τιγκράι (TPLF) που ελέγχει την περιοχή. Η αιθιοπική κυβέρνηση κατηγόρησε το TPLF για “κατάληψη στρατιωτικής βάσης” και “προδοσία”.

Οι νεκροί είναι εκατοντάδες μέχρι στιγμής, υπάρχουν πληροφορίες για ωμότητες και στοχοποίηση αμάχων, ενώ τουλάχιστον 27.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και έχουν βρει καταφύγιο στο γειτονικό Σουδάν. Ο ΟΗΕ κάνει λόγο για μια εκτυλισσόμενη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, με τον φόβο ενός ακόμη μεγαλύτερου προσφυγικού κύματος να εντείνεται μετά την εκπνοή, χθες, του τελεσιγράφου του Άμπιι προς τους μαχητές του Τιγκράι να καταθέσουν τα όπλα τους και να παραδοθούν στον αιθιοπικό στρατό. Αφότου έληξε η διορία, ο Αιθίοπας πρωθυπουργός ανήγγειλε ότι η στρατιωτική επιχείρηση στο Τιγκράι εισέρχεται στην «τελική φάση» της.

Οι Αιθιοπικές Εθνικές Αμυντικές Δυνάμεις (ENDF) έχουν δύναμη 140.000 ανδρών και θεωρούνται ετοιμοπόλεμες έχοντας διεξαγάγει σειρά επιχειρήσεων εναντίον ισλαμιστών μαχητών στη Σομαλία τα τελευταία χρόνια, ομάδων ανταρτών στις παραμεθόριες επαρχίες αλλά και έχοντας αποκτήσει πείρα από τον πόλεμο με την Ερυθραία.

Όμως πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του στρατού ανήκουν στη φυλή Τιγκρέ, ενώ τα περισσότερα βαρέα όπλα βρίσκονται στην επαρχία αυτή και το TPLF κατέλαβε το αρχηγείο της Βόρειας Διοίκησης στο Μεκέλε. Υπάρχουν αναφορές για αποσκιρτήσεις από τον στρατό μελών της φυλής Τιγκρέ. Παράλληλα, και το TPLF έχει μακρά πολεμική ιστορία καθώς πρωτοστάτησε στην προέλαση των ανταρτών προς την Αντίς Αμπέμπα που οδήγησε στην πτώση του δικτατορικού καθεστώτος του Μεγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ, το 1991.

Ο πρόεδρος της Ερυθραίας Ισάιας Αφεγουέρκι, μακροχρόνιος εχθρός του Τιγκράι, ελέγχει επίσης έναν μεγάλο στρατό, ο οποίος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της CIA, αριθμεί 200.000 άνδρες.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες υπενθύμισε ότι η νέα σύγκρουση στο Κέρας της Αφρικής επηρεάζει και σχεδόν 100.000 πρόσφυγες από την Ερυθραία, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στο Τιγκράι και εξαρτώνται από την ανθρωπιστική βοήθεια του οργανισμού για να επιβιώσουν.

 

Πουλάνε το κορμί τους για ένα καρβέλι ψωμί!...

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σαράντα σεντ. Όσο ένα καρβέλι ψωμί, που συχνά είναι και το μόνο φαγητό της οικογένειας. Τόσα παίρνουν για να κάνουν σεξ κορίτσια -ακόμη και 12 ετών- στη νότια Αγκόλα, μία από τις χώρες του νοτίου κέρατος της Αφρικής, που αντιμετωπίζει από τις μεγαλύτερης ξηρασίες των τελευταίων δεκαετιών, με τη συνακόλουθη αύξηση της πείνας.

«Ξέρουμε ότι λόγω των συνθηκών το φαινόμενο έχει αυξηθεί πολύ, αλλά δεν υπάρχουν ακριβείς αριθμοί ή στατιστικές, άλλωστε είναι θέμα ταμπού», λέει ο Ρόμπερτ Μπούλτεν, επικεφαλής καταστάσεων έκτακτης ανάγκης της ανθρωπιστικής οργάνωσης World Vision στην Αγκόλα. «Μιλάμε για κορίτσια 12 με 17 ετών. Πολλά από αυτά μπορεί να κάνουν σεξ για ένα δολάριο, το οποίο αρκεί για να αγοράσουν ένα κιλό φασόλια ή δύο κιλά καλαμπόκι. Κι άλλα θα το κάνουν ακόμη και για 40 σεντ προκειμένου να αγοράσουν κάτι φαγώσιμο, έστω και λίγο ψωμί».

Ανάλογη είναι η κατάσταση στη Ζιμπάμπουε όπου ανήλικα κορίτσια κάνουν σεξ ακόμη και για 30 σεντ του δολαρίου, «τραγικό από κάθε άποψη, αφού ούτε ένα καρβέλι ψωμί δεν αγοράζουν μ’ αυτά», καταγγέλλει στο Ιδρυμα Ρόιτερς η οργάνωση Care. Αλλά και στη Μοζαμβίκη ή το Μαλάουι γυναίκες και κορίτσια που μετά βίας επιβιώνουν αναγκάζονται να καταφεύγουν στο σεξ για να βρουν φαγητό.

Το νότιο κέρας της Αφρικής έχει γνωρίσει τα χαμηλότερα επίπεδα βροχής από το 1981, καθώς λόγω της κλιματικής αλλαγής και σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη στην περιοχή κάπου 12 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας.

Η ξηρασία από τη μια και από την άλλη οι πλημμύρες και η βαθιά οικονομική κρίση έχουν οδηγήσει σε μια «σιωπηλή καταστροφή», ενώ η αυξανόμενη απόγνωση έχει αυξήσει κατακόρυφα τον αριθμό των κοριτσιών που καταφεύγουν στο σεξ για να αγοράσουν ελάχιστα τρόφιμα.

Οι γυναίκες και τα κορίτσια πλήττονται δυσανάλογα από την κλιματική αλλαγή καθώς αυτή υπονομεύει βασικά τους δικαιώματα και εντείνει έμφυλους κανόνες και αντιλήψεις που δημιουργούν αυξημένους κινδύνους γι’ αυτές.

Ούτως ή άλλως, είναι εκείνες που περισσότερο απ’ ό,τι οι άντρες ζουν στη φτώχεια, που φροντίζουν τις οικογένειες και φέρνουν νερό και φαγητό, ενώ σπάνια κατέχουν γη παρότι κυριαρχούν στην παραγωγή τροφίμων. Το να πωλούν το σώμα τους για λίγες δεκάρες είναι μόνο μία από τις πιο ακραίες συνέπειες της διατροφικής επισφάλειας.

Συχνά, όταν η πείνα θεριεύει, τα κορίτσια αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να βρουν τρόφιμα ή να φέρουν κάποιο εισόδημα. Η επισιτιστική κρίση έχει αυξήσει τα περιστατικά βιασμών, όπως συμβαίνει στην Αγκόλα, καθώς, για να βρουν καθαρό νερό και κάτι φαγώσιμο, κορίτσια και γυναίκες περπατούν μεγάλες αποστάσεις στα δάση, όπου οι κίνδυνοι επιθέσεων είναι πολλαπλάσιοι. Οπως αυξάνουν και οι γάμοι ανήλικων κοριτσιών, που δίνονται πρόθυμα από τους γονείς τους σε γαμπρούς με αντάλλαγμα χρήμα ή ζώα ή απλώς για να εξοικονομηθεί ένα πιάτο φαγητό.

Είναι ενδεικτικό πως, σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, η κρίση έχει οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση των παιδικών γάμων όχι μόνο στην Αγκόλα αλλά και σε Ζιμπάμπουε, Ζάμπια, Λεσότο και Ναμίμπια.

 Σχετικά Άρθρα

Ιδιοκτήτες εκβιάζουν για σεξ αντί ενοικίου
«Αν δεν έκανα σεξ μαζί του, θα με έδιωχνε από το διαμέρισμα. Είμαι μόνη μητέρα, δεν είχα επιλογή. Δεν ήθελα να βρεθώ στον δρόμο», καταγγέλλει σε ανάρτηση της γυναίκα για τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που...


Τουλάχιστον 500.000 κορίτσια που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, μία πρακτική βάναυση, απάνθρωπη και παράνομη, ζουν πλέον ως παιδιά της προσφυγιάς στην Ευρώπη, ενώ δεν είναι λίγα τα...

Πόσες αγελάδες κοστίζει η κόρη σου;
Πόσες αγελάδες κοστίζει η κόρη σου;
Στην Αφρική, όπου ανήκουν οι εννέα από τις δέκα χώρες του κόσμου με τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδικών γάμων, πόλεμοι και ξηρασίες που καταστρέφουν το βιος εκατομμυρίων οικογενειών, εξωθούν πολλούς γονείς να...

Η Μαχίρα ήταν οκτώ ετών όταν μια συντοπίτισσα της οικογένειάς της εμφανίστηκε στον προσφυγικό καταυλισμό των Ροχίνγκια όπου είχαν καταφύγει κι έπεισε τους γονείς της να της επιτρέψουν να φροντίσει -έναντι μιας...

23 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα Χηρών • Εκατομμύρια χήρες υφίστανται διώξεις, περιθωριοποίηση και αποστέρηση κάθε δικαιώματος, πραγματικότητα που επιδεινώνεται καθώς οι συρράξεις στον πλανήτη εντείνονται αυξάνοντας...

Bread in Africa

clovegarden.com


While domestication of grains for easy harvesting may have originated in Anatolia and Caucasus, about 10,000 years ago, the Horn of Africa was certainly not far behind. Grinding of grains into flour with sliding stones, and the baking of flat breads, is far older. Today, the main breads of Africa are still made under very primitive conditions. in a manner possibly in place before the dawn of history.   Photo by Lelaw Wondimu distributed under license Creative Commons.

More on Bread.







North Africa

  -   The Maghreb (Algeria, Morocco, Tunisia, Libya, Mauritania), Egypt, Sudan

 

Baghrir

  -   [Beghrir] 

This is a popular bread in the Maghreb region, often eaten for breakfast with a mix of butter and honey, but also with jams. It is made from semolina or wheat flour.   Photo by Tamorlan distributed under license Creative Commons Attribution-ShareAlike v3.0 Unported.

 

Pita Bread

 

-   [Pita (Greek); Pocket Bread; Pide (Turkey); Khubz Arabi (Arabic)] 

This lightly leavened wheat bread is very popular throughout North Africa, and far beyond. The ethnic markets here in the Los Angeles region are piled high with pita, in both white (photo) and whole wheat versions, in the 7 inch and larger sizes.

The earliest Arabic recipes (10th century) have these baked in a Tandoor, but today they are usually made in continuous industrial ovens so as to meet the high demand. Pita is baked in a very hot oven at 450°F/232°C or higher, causing the disk to puff up dramatically. When removed from the oven the disk collapses, but the two sides remain separated, so the bread can be opened into a pocket. Throughout the region, street foods of all kinds are packed into pita pockets.

The photo specimen was a 7 inch diameter disk 0.15 inch thick. Half the top layer was removed to show the inside. Enriched wheat flour, water, yeast, salt, calcium propionate.

Kisra Rhaheeefa 


Kisra Rhaheeefa is much like Ethiopia's Injera and used similarly, but is made from Sorghum Flour or Wheat Flour rather than Teff. The "Kisra Rhaheeefa" name differentiates it from "Kisra Aseeda", which is a Sorghum Porridge.   Photo by Mohammed Elfatih Hamadien distributed under license Creative Commons Attribution-ShareAlike v4.0 International.

The Horn of Africa

  -   Ethiopia, Djibouti, Eritrea, Somalia

 

Injera

  -   [Injera (Amharic); (Bidenaa (Oromo)] 

This is the bread of Ethiopia and Eritrea, usually made from Teff. It was traditionally, and is often still today, made very large, to fit the table for which it would be the tablecloth. Scoops of stews and other recipes are placed directly on it. Diners tear off pieces of the "tablecloth" and use them to pick up the food. Today, especially in restaurants it is often made smaller and served on an Indian thali, or a very large plate.   Photo by PhoTom distributed under license Creative Commons Attribution-ShareAlike v4.0 International.

This is a sour dough bread, made with a leavened batter similar to thin pancake batter. The batter is baked on a large clay or metal tray, over moderate heat, and on one side only. Bubbles on the top side burst, giving the bread a spongy texture, almost like honeycomb tripe, which is very good at holding sauces. Temperature is regulated so it sets through, but does not brown on the bottom (see the rolled examples in the photo at the top of the page). It can be made using white or brown Teff, or a mix. Farmers say the white Teff is preferred to the brown by most of their customers.

Lahoh

  -   [Luhuh (Somali), Laxoox, Lahooh, Canjeero, Canjeelo, Anjeero]

This bread is popular in Somalia, Djibouti and Yemen, but now also popular in Israel, introduced by Yemenite Jews. It is a fermented sour dough bread usually made of Sorghum Flour or Corn Flour and cooked on circular metal stove called a taawa or daawo. In Yemen, it is often served by street vendors.   Photo by Gilabrand at en.wikipedia distributed under license Creative Commons Attribution-ShareAlike v3.0 Unported attribution required.

East Africa

  -   Tanzania, Kenya, Uganda, Rwanda, Burundi and South Sudan

 

Chapati

Long influenced by India, East Africa has adopted the Indian Chapati as their main form of bread - but they use white flour instead of the whole wheat Atta flour used in India. As it is very inconvenient for me to produce Chipatis, I use Flour Tortillas, easily available here in Southern California. I prefer the small 5 inch diameter ones. Incidentally, Whole Wheat Flour Tortillas make an excellent substitute for Indian Chapatis

 

Kisra Rhaheeefa

 

South Sudan (Christian and Native Religion) is now a separate country from Sudan (all Muslim) and is moving strongly into the East African community. One thing they still have in common with Sudan is Sudan's Kisra Rhaheeefa.
bk_africae 131129   -   www.clovegarden.com
©Andrew Grygus - agryg@clovegarden.com - Photos on this page not otherwise credited are © cg1 - Linking to and non-commercial use of this page permitted


 
Bread and Bread-Baking Technologies in Africa

Bread is a dietary staple in North Africa, Northeastern Africa, and the Horn of Africa, and it is important in the diet of many Saharan and sub-Saharan people. African breads are made from the flours of a variety of cereals, tubers, and corms that are baked, steamed, and sometimes fried to produce pancake, flat bread, leavened or slightly leavened loaves, or cakes using ovens, hearths, griddles, pots, and molds. Technical choice in bread baking is associated with the baking properties of bread ingredients and social group’s culinary practices and preferences and does not represent evolutionary stages.

The Bread/Oven Porridge/Pot Bread/Griddle Traditions

Research of Africa’s culinary practices includes the history of bread consumption and its associated technologies, an investigation that is far from exhaustive. Several researchers observe a general (but not absolute) culinary divide between bread-based cuisines that use ovens and griddles...

This is a preview of subscription content, log in to check access. 
 
References
  1. Abdullahi, M. D. (2001). Culture and customs of Somalia. London: Greenwood Press.Google Scholar
  2. Anderson, J. R., & Salah (El-Din) Mohamed Ahmed. (2006a). Bread moulds and throne halls: Recent discoveries in the Amun Temple Precinct at Dangeil. Sudan & Nubia, 10, 95–101.Google Scholar
  3. Anderson, J., & Salah (El-Din) Mohamed Ahmed. (2006b). Revealing terra incognita: Dangeil, Sudan. Current World Archaeology, 19, 23–30.Google Scholar
  4. Anderson, J. R., D’Andrea, A. C., Logan, A., & Ahmed, S. M. (2007). Bread moulds from the Amun Temple at Dangeil, Nile state – an addendum. Sudan & Nubia, 11, 89–93.Google Scholar
  5. Apentiik, R. (1997). Bulsa technologies and systems of thought. Unpublished M.A. thesis, Department of Archaeology, University of Calgary.Google Scholar
  6. Arthur, J. W. (2014). Culinary crafts and foods in southwestern Ethiopia: An ethnoarchaeological study of Gamo Groundstones and pottery. African Archaeological Review, 31(2), 131–168.Google Scholar
  7. Baldados, A., & Constantini, L. (2011). Sorghum exploitation at the Kassala and its environs, northeastern Sudan in the second and first millennia BC. Nyame Akuma, 75, 33–39.Google Scholar
  8. Balfet, H. (1975). Bread in some regions of the Mediterranean area. In M. L. Arnott (Ed.), Gastronomy: The anthropology of good habits (pp. 305–314). The Hague: Mouton Publishers.Google Scholar
  9. Bruneton, A. (1975). Bread in the region of the Moroccan High Atlas. In M. L. Arnott (Ed.), Gastronomy: The anthropology of food habits (pp. 275–285). The Hague: Mouton Publishers.Google Scholar
  10. Chittick, N. (1984). Manda. London: British Institute in Eastern Africa.Google Scholar
  11. Close, A. (1995). Few and far between. In W. K. Barnett & J. W. Hoopes (Eds.), The emergence of pottery technology and innovation in ancient. Societies (pp. 23–37). Washington, DC: Smithsonian Institution Press.Google Scholar
  12. D’Andrea, A. C. (2008). T’ef (eragrostis tef) in ancient agricultural systems of Ethiopia. Economic Botany, 62(4), 547–566.CrossRefGoogle Scholar
  13. D’Andrea, A. C., Schmidt, P. R., & Matthew, C. C. (2008). Paleoethnobotanical analysis and agricultural economy in early first millennium BCE sites around Asmara. In P. R. Schmidt, M. C. Curtis, & R. Zelalem Teka (Eds.), The archaeology of ancient Eritrea (pp. 207–216). Asmara: Red Sea Press.Google Scholar
  14. Deacon, J. (1984). Later Stone Age people and their descendants in southern Africa. In R. G. Klein (Ed.), Southern African prehistory and paleoenvironments (pp. 221–228). Rotterdam: A.A. Balkema Publishers.Google Scholar
  15. Dirar, H. A. (1993). The indigenous fermented foods of the Sudan. Wallingford, UK: CAB.Google Scholar
  16. Dombrowski, J. C. (1971). Excavations in Ethiopia: Lalibela and Natchabiet Caves, Begemeder Province. Ph.D. dissertation, Department of Anthropology, Boston University.Google Scholar
  17. Dufton, H. (1970 [1867]). Narrative of a journey through Abyssinia in 1862–3. Westport, CT: Negro Universities Press.Google Scholar
  18. Edwards, D. N. (1996). Sorghum, beer and Kushite society. Norwegian Archaeological Review, 29, 65–77.CrossRefGoogle Scholar
  19. Edwards, D. N. (2004). Nubian past. An archaeology of Sudan. London: Routledge.Google Scholar
  20. Fuller, D. (2004). Kawa. Sudan and Nubia, 6, 70–74.Google Scholar
  21. Gast, M., & Adrian, J. (1965). Mils et sorgho en Ahaggar etude ethnologique et nutritionelle. Paris: Arts et Métiers Graphiques.Google Scholar
  22. Haaland, R. (2007). Porridge and pot, bread and oven: Food ways and symbolism in Africa and the near east from the Neolithic to the present. Cambridge Archaeological Journal, 17(2), 165–182.CrossRefGoogle Scholar
  23. Haaland, R. (2012). Changing food ways as indicators of emerging complexity in Sudanese Nubia: From Neolithic agropastoralists to the Meroitic civilization. Azania , 47(3), 327–342.CrossRefGoogle Scholar
  24. Hard, N. F., Odunfa, S. A., Cheri-Ho Lee, Quintero-Ramírez, R., Argelia Lorence-Quinoñes, & Carmen Wacher-Radarte. (1999). Fermented cereals a global perspective. FAO Agricultural Services Bulletin. http://www.fao.org/docrep/x2184E/x2184E00.htm.
  25. Hillman, G. C. (1989). Late Palaeolithic plant foods from Wadi Kubbaniya in upper Egypt: Dietary diversity, infant weaning, and seasonality in a riverine environment. In D. R. Harris & G. C. Hillman (Eds.), Foraging and farming (pp. 207–239). London: Unwin Hyman.Google Scholar
  26. Hobbs, J. (1989). Bedouin life in the Egyptian wilderness. Austin: University of Texas Press.Google Scholar
  27. Horton, M. (1996). Shanga. London: British Institute in Eastern Africa.Google Scholar
  28. Huysecom, E., Rasse, M., Lespez, L., Neumann, K., Fahmy, A., Ballouche, A., et al. (2009). The emergence of pottery in Africa during the tenth millennium cal BC: New evidence from Ounjougou (Mali). Antiquity, 83, 905–917.CrossRefGoogle Scholar
  29. Jacquet-Gordon, H. (1981). A tentative typology of Egyptian bread moulds. In D. Arnold (Ed.), Studien zur altägyptischen Kerami (pp. 11–24). Mainze am Rhein: Verlag.Google Scholar
  30. Keenleyside, A., Schwarcz, H., Stirling, L., & Lazreg, N. B. (2009). Stable isotopic evidence for diet in a Roman and Late Roman population from Leptiminus, Tunisia. Journal of Archaeological Science, 36, 51–63.CrossRefGoogle Scholar
  31. Kimmage, K. (1991). The evolution of the ‘wheat trap’: The Nigerian wheat boom. Africa, 60(4), 471–501.CrossRefGoogle Scholar
  32. Kobischanov, Y. M. (1979). Axum. London: Pennsylvania State University Press.Google Scholar
  33. Leek, F. F. (1972). Teeth and bread in ancient Egypt. Journal of Egyptian Archaeology, 58, 126–132.CrossRefGoogle Scholar
  34. Lehner, M. (1997). The complete pyramids. London: Thames and Hudson Ltd.Google Scholar
  35. Lewicki, T. (1974). West African food in the middle ages. Cambridge: Cambridge University Press.CrossRefGoogle Scholar
  36. Lyons, D. (2007). Cuisine and identity: An ethnoarchaeological example from eastern Tigray, Ethiopia. Journal of Social Archaeology, 7(3), 346–371.CrossRefGoogle Scholar
  37. Lyons, D., & D’Andrea, A. C. (2003). Griddles, ovens, and agricultural origins: An ethnoarchaeological study of bread baking in highland Ethiopia. American Anthropologist, 105(3), 515–530.CrossRefGoogle Scholar
  38. Mattingly, D. (2003). Fortifications, settlement and domestic architecture. In D. Mattingly (Ed.), The archaeology of Fazzan (Synthesis, Vol. 1, pp. 136–176). London: Society for Libyan Studies.Google Scholar
  39. McIntosh, S. K. (1995). Pottery. In S. K. McIntosh (Ed.), Excavations at Jenne-Jeno, Hambarketolo, and Kaniana (Inland Niger Delta, Mali), the 1981 Season (pp. 130–213). Berkeley: University of California Press.Google Scholar
  40. Mosley, D. (2004). Breaking bread. The roles of taste in colonialism. Food Culture and Society , 7(2), 49–62.Google Scholar
  41. Murray, M. A. (2000). Cereal production and processing. In P. T. Nicholson & I. Shaw (Eds.), Ancient Egyptian materials and technology (pp. 505–536). Cambridge: Cambridge University Press.Google Scholar
  42. National Research Council. (1996). Lost crops of Africa, volume 1: Grains. Washington, DC: National Academy Press.Google Scholar
  43. Neumann, K. (2005). The romance of farming: Plant cultivation and domestication in Africa. In A. B. Stahl (Ed.), African archaeology (pp. 249–275). Oxford: Blackwell Publishing.Google Scholar
  44. Nicholaisen, J. (1963). Ecology and culture of the pastoral Tuareg. Copenhagen: National Museum.Google Scholar
  45. Pankhurst, R. (1968). Economic history of Ethiopia 1800–1935. Addis Ababa: Haile Selassie I University Press.Google Scholar
  46. Pelling, R. (2003). Medieval and early modern agriculture and crop dispersal in the Wadi el-Agial, Fezzan, Libya. In K. Neumann, A. Butler, & S. Kahlheber (Eds.), Food, fuel and fields progress in African archaeobotany (pp. 129–138). Köln: Heinrich Barth Institut.Google Scholar
  47. Peña, L. Z., Peña -Chocarro, L., Estévez, J. J. I., & Urquijo, J. E. G. (2003). Ethnoarchaeology in the Moroccan Jebala (Western Rif): Wood and dung as fuel. In K. Neumann, A. Butler, & S. Kahlheber (Eds.), Food, fuel and fields progress in African archaeobotany (pp. 163–176). Köln: Heinrich Barth Institut.Google Scholar
  48. Phillipson, D. (2012). Foundations of an African civilisation Aksum and the northern horn 1000BC–AD1300. Rochester, NY: James Currey.Google Scholar
  49. Pope, J. W. (2014). Epigraphic evidence for a “porridge-and-pot” tradition on the ancient middle Nile. Azania, 48(4), 473–497.CrossRefGoogle Scholar
  50. Samuel, D. (1999). Bread making and social interactions at the Amarna workmen’s village, Egypt. World Archaeology, 31(1), 121–144.CrossRefGoogle Scholar
  51. Samuel, D. (2000). Brewing and baking. In P. T. Nicholson & I. Shaw (Eds.), Ancient Egyptian materials and technology (pp. 537–576). Cambridge: Cambridge University Press.Google Scholar
  52. Schmidt, P. R., & Curtis, M., with a contribution from Ascunce, M.S., Kitchen, A., Schimdt, P. R., Miyamoto, M. M., & Mulligan, C. J. (2008). The Second Millennium CE: Settlement, Economy and Ritual Life. In P. R. Schmidt, M.C. Curtis, & Zelalem Teka (Eds.), The archaeology of ancient Eritrea (pp. 265–284). Asmara: Red Sea Press.Google Scholar
  53. Shack, W. (1974). The central Ethiopians. London: International African Institute.Google Scholar
  54. Smeds, H. (1955). The ensete planting culture of eastern Sidamo. Acta Geographica, 13(4), 1–39.Google Scholar
  55. Van de Mieroop, M. (1997). The ancient mesopotamian city. Oxford: Clarendon Press.Google Scholar
  56. Wilson, H. (1988). Egyptian food and drink. Aylesbury, UK: Shire Publications Ltd.Google Scholar 
     
    Additional Reading
  1. Chazan, M., & Lehner, M. (1990). An ancient analogy: Pot baked bread in ancient Egypt and Mesopotamia. Paléorient, 16(2), 21–35.CrossRefGoogle Scholar
  2. Food and Agriculture Organization (1995). Sorghum and Millets in Human Nutrition (Food and Nutrition Series, No. 27). Rome: Food and Agriculture Organization.Google Scholar
  3. Gebrekidan, B., & Gebrehiwot, B. (1982). Sorghum injera preparations and quality parameters. In L. W. Rooney & D. S. Murty (Eds.), Proceedings of the international symposium on sorghum grain quality (pp. 55–66). Patancheru, India: ICRISAT.Google Scholar
  4. Larsen, H. (1936). On baking in Egypt during the Middle Kingdom. Acta Archaeologica, 7, 51–57.Google Scholar
  5. Pomeranz, Y., & Shellenberger, J. A. (1971). Bread science and technology. Westport, CT: Avi Publishing Company.Google Scholar
  6. Samuel, D. (1989). Their staff of life: Initial investigations on ancient Egyptian bread baking. In B. J. Kemp (Ed.), Amarna reports V (pp. 253–290). London: Egypt Exploration Society.Google Scholar 
     
    Egyptian Bread Websites
  1. Hilary Stewart on Ancient Egyptian bread baking. http://ancientfoods.wordpress.com/2011/08/12/ancient-egypt-bread/
  2. Sally Grainger and Roman bread, British Museum. http://blog.britishmuseum.org/2013/07/19/a-very-versatile-roman-oven/