Kristo Amefufukka! Kweli Amefufukka! / Christus het opgestaan! Hy het waarlik opgestaan! / Christ is Risen! Truly is risen!

Christus het opgestaan uit die dode, deur sy dood het Hy die dood vertrap en aan hulle in die grafte die lewe geskenk. 

 

CHRISTUS HET OPGESTAAN!

HY HET WAARLIK OPGESTAAN!

 

Bedehuis Bethanië

Vandag, op Paassondag, vier ons die groot gebeurtenis van die Opstanding van Jesus Christus en sy oorwinning oor die mag van die dood. “Christus het opgestaan, en die demone het geval! Christus het opgestaan en die engele verheug hulle! Christus het opgestaan, en die lewe heers!” soos wat ons die Heilige Johannes Chrysostomos in sy Paaspreek hoor verkondig.
Die Kerk verwys na Paasfees as die Pasga van die Here, want dit sien sy Opstanding as ‘n nuwe Pasga. Die woord “Pasga” kom van die Hebreeuse woord “Pesag”, wat verwys na die Jode se bevryding van die slawerny in Egipte. Gelei deur die Profeet Moses het God sy volk  bevry van die slawerny en hulle na vryheid in die beloofde land gelei.
Die vroeë Christene het die dood en opstanding van Jesus Christus as ‘n nuwe Pasga begryp, wat ons van die slawerny van die sonde bevry en ons lei na ons ware vryheid. Hy is die ware Lam wat vir ons geoffer is, en deur sy dood het Hy die dood vir altyd oorwin.
Hierdie Pasga van die Here is die een waaraan ons genooi word om deel te hê. Die liturgiese tekste vir Holy Week en Pasga praat nie soseer oor geskiedkundige gebeure nie, maar verwys voortdurend na “vandag”, wat ons daaraan herinner dat Christus se oorwinning oor die dood ‘n teensoordige werkliheid is en iets waaraan ons ons moet oorgee. Want deur ons doop het ook ons saam met Hom gesterf en is ons die belofte vn ‘n nuwe lewe in Hom gegee.
Dit is die dag van Opstanding! Laat ons straal van vreugde, o volke. Pasga, die Pasga van die Here. Want vanuit die dood na die Lewe, en vanaf die aarde na die hemel het Christus God ons gebring terwyl ons die lied van oorwinning sing.

Die Irmos van die Derde Ode van Pasga

Uittreksel uit Evangelion, ‘n Bulletin van die Ortodoks-Christelike Geloof 1 Mei 2016

Easter eggs in Brazzaville (from here)

"We celebrate once again the Holy and Great Pascha the most significant feast of the year. A feast which by its name Pascha signifies the passing, the exit from a condition of slavery and torment to a condition of freedom and joy. Our Lord Jesus Christ with His Crucifixion and Resurrection passed us from the bondage of sin, guilt, anxiety and death to the immense joy of freedom. He became our exit from the night of evil and sin to the eternal light of a day that has no end, a life that is victorious over death and transfers us to eternity" (From St. Barnabas Orthodox Mission in Kenya) 

Die Paasboodskap van ons Pous en Patriarg Theodoros 2016

Prot. Nr. 67/2016

Bedehuis Bethanië

(photo from Orthodox Church in Mozambique) 

See: Engyclical Letter - Holy Easter 2016 in English

THEODOROS II

DEUR DIE GENADE VAN GOD POUS EN PATRIARG VAN ALEXANDRIË

EN DIE HELE AFRIKA;

AAN DIE VOLHEID VAN ONS APOSTOLIESE EN PATRIARGALE TROON:

GENADE EN BARMHARTIGHEID EN VREDE VAN ONS VERRESE HERE EN GOD EN HEILAND JESUS CHRISTUS

“Ek het vir julle arm geword; Ek het ‘n bedelaar vir julle geword; Ek is vir julle gekruisig; Ek is vir julle begrawe; in die hemel bid ek tot die Vader vir julle; Ek is deur die Vader na die aarde gestuur om vir julle in te tree.”
My liewe broers en susters,
Met hierdie woorde beskryf Johannes Chrysostomos die wyse sowel as die doel van God se reddened ingryping in die geskiedenis van die mens. Die Seun van God het na die aarde toe neergedaal, om die hemel aan die mensdom te bied. Die Seun van God het mens geword om die verhouding te herstel wat deur die val uit die Paradys gebreek is. Die Seun van God het met die menslike natuur in gemeenskap getree om ‘n einde te maak aan die ballingskap uit die Tuin van Eden en ons na sy Koninkryk te nooi.
In die person van Jesus Christus het ons die Enigste een gesien wat niks te baat het by ons nie; die Enigste een wat ons nooit sal verlaat nie, al stel ons Hom hoeveel keer teleur, solank ons Hom net weer soek; die Enigste een vir Wie ons niks hoef weg te steek nie omdat Hy alles weet; die Enigste een wat ons die kosbare nalatenskap van Sy Liggaam en Bloed vir ons nagelaat het sodat almal gemeenskap kan hou en krag in hul swaarkry ontvang en nie net voortreflik onder mense kan word nie, maar God deur die genade.
En al weet ons, nie teoreties nie, maar deur die Openbaring, dat Hy vir ons gekruisig is en gely het, opgestaan het en ons na die hemele gelei het, huiwer ons om ons hande uit te strek om saam met Hom te reis weg van die Onderwêreld van ons lewens. En selfs al weet ons dat die Seun van God na ons wêreld gekom het, na die werk van sy hande, om die Skepper met sy skepping te versoen, gaan ons voort om Hóm wat liefdevol wag, die rug toe te keer. En al doen ons alles moontlik om ons liggame te genees, ‘n bederflike werklikheid, is ons onverskillig oor ons siele, ‘n werklikheid wat nooit sal sterf nie.
Dit is hierdie onverskilligheid oor ons siele, hierdie asem van God in ons aardse natuur, wat die onbestendigheid en die onveiligheid wat ons daagliks ervaar, aan die gang sit. Want as ons ons oor ons siele sou bekommer, sou ons die gebod van die liefde, die kerngebod van die Nuwe Testament, daardie verbond wat ons met God geteken het, in werking stel. Dan sou ons die hongeres voed, sou ons hulle wat dors het te drinke gee, sou ons almal in nood herberg gee, sou ons die pyn van die siekes stil, sou ons diegene in die gevangenis besoek.
Ons sou, met ander woorde in Christus bly, want Hy sou in ons bly. Ons plaas egter die ek in plaas van ons voorop. Ons het die Openbaring ‘n godsdiens en geloof vir ons eie persoonlike verlossing gemaak. In plaas van deel, liefde gee en te deel in die pyn van ons medemens, het ons onverskilligheid getoon vir die ongeregtighede wat ons medemens aangedoen word en het ons die skynheiligheid van baie mense verdra. Ons het die wil van God beperk tot ons persoonlike verhouding met Hom en het dit nie regdeur ons lewens in die gemeenskap van die mensdom uitgebrei nie.
En tog, selfs nou dat die liggaam van die mensdom ernstig siek is, moet ons ons hoop op die Here lewendig hou. Solank ons die selle van die liefde aktiveer in ‘n liggaam wat deur die gevaalike virus van haat besmet is. Haat vir iemand wat ‘n ander velkleur, godsdiens, taal, en ideologie het as ons s’n. Haat wat die God van liefde en vrede omskep in ‘n bestraffende en wraaksugtige God. Daardie haat wat nie die God van die Skepping aanroep nie, die God wat lewe in die wêreld lewe en vir die verlossing van Sy wêreld, maar ‘n kwaadwillige God wat die vernietiging van Sy skepping heilig.
My liewe broers en suster, soos die Heilige Kosmas die Aetoliër gesê het: watter goed ons ookal doen – vas, bid, barmhartigheidswerk -as ons ons broers en susters haat, is al die goed wat ons gedoen het tevergeefs. Soos wat ons maar ‘n klein bietjie suurdeeg by ‘n honderd kilo’s meel voeg, en dit die krag het om al die deeg te laat  rys, laat ons dus ook in die meel van haat ‘n bietjie suurdeeg van die liefde van Christus plaas. Dit het soveel krag dat dit die pyn en die wanhoop van hierdie wêreld sal verlig.
Christus het opgestaan!

THEODOROS
Pous en Patriarg van Alexandrië en die Hele Afrika
In die Groot Stad Alexandrië
Heilige Pasga 2016

Orthodox Church in Congo - Brazzaville

 Photos from here & here

Kanisa la Orthodox, Zambia - Ortodokse Kerk, Zambië

Easter eggs (from here)

 

Photos from here & here

Holy Week and Pascha 2016 in South Africa

Khanya
 
Each year we seem to manage to get to fewer and fewer of the Holy Week and Pascha services. Since Val retired, and the introduction of toll roads, it has become too expensive to travel much, so we had reduced the number of services we go to, and went only on Good Friday and Pascha itself.

Holy Saturday Matins, St Nicholas, Brixton

We went to the Paschal Vigil at St Nicholas in Brixton, where, sad to say, the Easter kiss was omitted, for the first time in my memory. It was the Easter kiss that first got me hooked on Orthodoxy, and until this year it had part of the unbroken tradition of the Church of St Nicholas of Japan for the last 28 years. Singing “Let us embrace each other joyously” without actually doing it seems to show that we have lost the plot, and are turning Christianity into a spectator sport.

Some of the children fell asleep during the Paschal Vigil, so when everyone went into the hall for breakfast, Vusimuzi Nkabinda stayed behind in the church to keep an eye on them

On the way home from the Paschal Vigil, at about 3:45 am the cops stopped us, and demanded that Jethro, who was driving, get out of the car. He asked why, and they said they wanted to search him. So he asked if we could go to the police station, because the place where we had stopped was a lonely one, under a bridge, where people are often mugged, and it has not been unheard of for robbers to dress up in police uniforms and then rob people. So we drove to the Villeria police station where the police inspected Jethro’s driving licence and looked at the car, and then we went on home.
We got to bed at about 4:30 am, and had to be up again at 6:30, when we went to fetch Alinah Malahlela from Mamelodi, and took her with us to Atteridgeville for the Hours and Readers service there. Alinah’s family were away for the weekend, and it was the only service she, or any of the people at Atteridgeville, would have for Holy Week and Pascha, so we thought it fairly important that they should have something.

The African Orthodox Church in Atteridgeville, Tshwane.

We met, as usual, in the African Orthodox Church (AOC), which we use for our Sunday services at 9:00 am, and the AOC people have their service at 10:30 am, so the timing works out rather well. The AOC had invited us to join them for Western Good Friday a month before, and we had done so, so we invited them to join us for our Easter, which the did. We had the Hours and Readers Service, as usual, except that the Hours of Pascha are different — shorter, with no reading of Psalms, and a lot of singing. And in spite of the fact that only three of us actually knew the music, it sounded as though everyone was singing, and the singing filled the little church. We took Alinah home, and got home ourselves at 12:00 noon. At lunch we had our Easter eggs scrambled, with bacon.

After the Hours and Readers Service in Atteridgeville, Easter Sunday morning, 1 May 2016

We left again just after 4:00 pm, and went to fetch Fr Frumentius at the Monastery of the Descent of the Holy Spirit at Gerhardville, and went back to St Nicholas in Brixton for the Vespers of Love.

The road to Atteridgerville, traversed 4 times on Easter Stunday

We read the Gospel (about Doubting Thomas) in as many languages as we could find Bibles for and people who can read them. I’m not sure of all the languages that we read this year, but among them were English, Greek, Iralian, French, Herero, Pedi, Zulu and Afrikaans. One year we had 17 languages, including Masndarin Chinese. I don’t think we’ve ever had Japanese, even though the church is dedicated to St Nicholas of Japan.

The choir at St Nicholas, Brixton, leaqding the singing of the Agape Vespers 1 May 2016

About a third of the people in the congregation left at the beginning. so they didn’t get to hear that, but the rest of us had a good time.

Vespers of Love — reading the gospel in different languages

In the Orthodox Church Easter Week is called Bright Week, and unlike other occasions, at Vespers during Bright Week all the lights in the church are turned up to the maximum, making the church look much brighter4 than usual.

Agape Vespers at St Nicholas, Brixton. 1 May 2016. The Holy Doors are left open throughout Bright Week, and no kneeling is permitted in church between Pascha and Pentecost.

We took Fr Frumentius home, and got home ourselves at about 10:00 pm. I estimate that this Pascha we must have driven nearly 500 km, and spent about 10 hours of the previous 24 sitting in a car, travelling to and from services.

See

This is Pascha, say “Christ is Risen!” ‪to those who’ve never heard it… (a nice video)